Meğer Fürüzan’ı bir ben bilmezmişim ve bu kitap pek çok kişinin gözdesiymiş. Roman değil hikaye. Kitaptaki sonuncu öykünün adı Haraç. Nasıl denir ,içime taş gibi oturdu. Yedi-sekiz yaşlarında iken Erzincan’ın bir köyünden İstanbul’da bir konağa ”Besleme” olarak bırakılan Servet’in hikayesi. Ne desem bilmiyorum, mükemmeldi, fevkaladenin de fevkınde idi. Etkisi yıllarca sürecek içimde. Nasıl bırakıp gittiler seni Servet, gözleri kör olsun. O kocan olacak adam da mezarında ters dönsün.
Bir de Edirne’nin Köprüleri. Bu kadar mı iyi anlatılır göçmenlik, insansızlık, çalışkanlık, çaresizlik. Bulgar göçmeni bir ailenin bayramda iki hemşerileri geldi diye yaşadıkları sevinç..Çok deliciydi, yıkıcıydı, nefisti.
Puanım 8.
İG aleminde çok sevilen kitap elbette bir Güney Amerika’lının uçuk , çılgın, fantastik tarzına sahip. Her bölümün başındaki yemek tarifleri (Gül yatağında bıldırcın, kral tacı gibi isimleri var) , tüm romanda hakim olan mutfak tutkusu ve şaşırtıcı sonu ile bir solukta okudum. Bir daha okur muyum? Evet, kesinlikle.
Puanım 7.
Bir blogda rastladım. Adı, kapağı, Sovyetlerin yasaklı yazarı tanımlaması cezbetti. Eskişehir’den dönüş yolunda başladım. Bir savaş zamanında Rusya kırsalındaki açlık, sefalet, habire doğuran yoksul köylüler derken yok olmadı, okuyamadım. Bekliyor bakalım.
Puanım galiba 5.
TÜM YORUMLAR
Füruzan yazmak için doğmuş gibi geliyor bana. Yazmasaymış biz bu coğrafyanın insanları ne kadar eksik kalırmışız. Öyle özel, öyle mağrur bir kadın. Ne zamandır yazmıyor artık. Yazmamaya karar vermiş. Geçenlerde uzun zamandan sonra bir kitabevinde söyleyişi olmuş. Farketmediğime öyle hayıflandım ki. Belki başka bir zamana kısmet olur. Bu arada ne güzel okuyorsun. Seyahatte okumanın keyfi de ayrı gelir bana hep. Doğru kitabın, doğru seyahate denk gelmesi şart ama 🙂
Bu haftanın listesini ancak bugün yazdım. Zaman hızla akarken ardından koşuyor ama yakalayamıyorum. O bana nanik yapıyor uzaktan, ben de avcumu yalıyorum. Haftanın şimdiden ortasına geldiğimize inanamıyorum vallahi.
Öperim seni çok. Umarım bahar çoktan gelmiştir Bodrum'a. 🙂
Hiç firuzan okumamıştım. Bakayım. Teşekkürler
Fürüzan'dan ben de henüz okumadım, Kırkyedililer romanı kitaplığımda bekliyor epeydir, öne almalıyım sanırım:) Acı çikolatayı okuyalı çok oldu ben de çok sevmiştim. Çevengur'u da merak ediyordum ama bir nedenden vazgeçtim isabet olmuş o zaman. İyi okumalar, sevgiler:)
Hoşgeldin Gül. Senin gibi sahici bir okurun yorumlarına ayrıca seviniyorum:) Teşekkürler uğradığın için.