Yılın En Unutulmaz Anları; Liste 52 ve Final!

Liste 52: Yılın Unutulmaz Anları :))

Çocuklar kar görsün diye Davraz’a yaptığımız iki günlük minik seyahat. Yolda rastladığımız kocaman şömineli yol üstü lokantasında Emre’nin ödev yapması, kayak merkezini gördüğümüzdeki şaşkınlığımız, otelde hep beraber Kayıp Balık Nemo’yu izlememiz

Martta, Hatay’a giderken Eren’in düşüp başını metal oturaklara çarpması, oluk oluk akan kanların kazağımı boyaması..Antakya’ya nihayet gidebilmiş olmak, Titus tünelini görmek, güzelim yollarında yürümek, kocaman bir ailenin senede iki kez de olsa parçası olmak, dönüş yolunda Mado’da saatlerce yayılmamız

Nisanda korku içinde endoskopi-kolonoskopi yaptırmam ve yoğun anksiyetenin sonucu olan gastritle yüzleşmem

Beyhan’ın Kafe’sinin Önü

Baharda bir gün nihayet Emre ve Eren’le kreş yolu üstündeki harap evin bahçesine dalıp papatyalar toplamamız

Ortakent’in mandalina kokan ara sokaklarında arabayla işe gelirken bir anlık ışık çakmaları gibi bazı gerçeklere aydığım anlar (Ben iş odaklı değilim, iş benim için geçim kaynağı, işim beni beslemiyor gibi düşünceler)

Eskişehir yolculuğumuz, Pamukkale’de dolaşmamız, yavrularla ev dışında birlikte olmanın dayanılmaz hafifliği (sahiden)

Eskişehir

Nisan sonunda eşimin kaza geçirmesi, onu sedyede boyunlukla, kazağı boydan boya kesilmiş gördüğüm an

Emre’nin 7 yaşını doldurması, kocaman bir aile kutlaması yapmamız

Deprem ve sonrasında başlayan çok sıkıntılı günler, kaygıdan günlerce kendime gelemediğim, seçimlerimi  dibine kadar sorguladığım zamanlar

İzmir’e gidişimiz, teleferikle tepelere çıkmamız, ara sokaklarda kayboluşumuz

Seferihisar

Gölköy’de, Bodrum’da dördüncü yıl biterken nihayet eşimle denizde vakit geçirmemiz

Yol Ayrımı’nı izledikten sonra arkadaşımla çay içerken, ikimizin de rahatlamak-gevşemek için hayal ettiğimiz mekanın aynı olduğunu anlayıp şaşkınlıkla birbirimize bakmamız

İza’nın Şarkısı’nı okurken kalbimi sızım sızım sızlatan ”anne” duygusu

Yıllar sonra, anne-babamla ve çocuklarımla hep beraber huzur içinde Güldür Güldür seyretmemiz, patlamış mısır ve mandalina yememiz

Nihayet 14 yıl sonra Samsun’a gitmemiz, Hasan Abi ile buluşmamız, üniversite koridorlarını dolaşıp ilk gençliğimle vedalaşmam

Sinop’dan Samsun’a giderken

Bir konserde yetişkin olarak ilk kez annemin elini tuttuğum an

Karsu Dönmez’le karşılaştığım ve trans haline hayranlıkla bakakaldığım bayram konseri

Dalış yaptığımız gün

Yıldız Tilbe’nin delikanlım şarkısını yüzlerce kişiyle söylediğim gece

Tüm blog yazılarımı okumuş, beni çok iyi tanıyan ama benim hiç tanımadığım çok tatlı bir kadının elinde bir çiçekle beni ziyarete gelmesi

Bana ”Benim ruh halim, keyfim, hayatla ilişkim seninle olan ilişkime bağlı ” denmesi

Ve dün. Çalıştığım işyerinden ayrılmaya karar verdiğimi resmi olarak duyurduğum an.

Ya, işte böyle sevgili blog. 2017 paldır küldür bitti ve biten sadece sene değil benim dört yıllık özel sektör deneyimim oldu. Şu anda önümü net olarak göremiyorum, belki pişman olacağım ama bu adımı atmanın zamanı gelmişti. Herşey hepimizin gönlünce ve hepimizin hayrına olsun.