Emre 12 yaşında

Sıfır hazırlık ile bir doğum gününü daha kutlamanın gururunu yaşıyorum. Gene gene maşallah bana. Trendyoldan 3 parça süs aldım; tavana asılan havalı mı havalı yıldızlar, balonlar ve pırıltılı perde; önünde resim çekeriz diye. Perdeleri en az dört kanat almak lazım, iki kanat alınca çok güdük kalıyor, boşuna asmışız gibi oldu. Balonlar ve yıldızlar parti havasını vermek için yetti.

Dominosun üçlü menülerinden iki çeşit söyledik; altı tane orta boy pizza, patates, içecek almış olduk. Eşim harika bir salata yapmıştı, Metin abi zeytinyağlı pırasa getirdi ben seviyorum diye, sonradan dondurucudan biberli ekmek çıkarmayı akıl ettik. Tıka basa doymadık belki ama aç da kalmadık. Hiç mutfağa girmeden masa kurmuş oldum bu sefer. Süslemeleri asma işini de eşim yaptı. Ortalığı toparladı. Gündüz çalışıyordum, vakit olmadı ve bayram tatilinin etkilerini hala taşıyoruz. Enerjim sadece zaruri işlere yetiyor, tuhaf bir sersemlik- uyuşukluk halindeyim.

Doğum günlerini atlamayı istemiyorum ve büyük bir mevzu olmadıkça gününde kutlanması gerektiğine inanıyorum.

Az ve öz davetli prensibini bozmadan sade bir kutlama yaptık; çok da güzel oldu. Çocuklar bize sataşmadı, pizzalarını yiyip kendi dünyalarında takıldılar; Eren, Lina ve Beyza alt bahçede top oynadılar. Bizler masanın çevresinde uzun uzun oturup lafladık. İyi geldi.

Hediye gelen kaleci eldivenini ertesi gün gidip bir büyüğü ile değiştirdik, Emre çok sevindi.

12 yaş, farkını hissettiriyor. Az önce İngilizcedeki ”used to” kalıbının kullanımını konuştuk. Cuma sabahı çok gergindi; okulda bazı çocuklar sürekli ”Napim” diyip canını sıkıyormuş, matematik öğretmeni ödevini yapmadığı için azarlamış, masa tenisinde öğretmen üç-beş favori öğrenci dışında kimseyle ilgilenmiyormuş. Okula gitmiyim mızmızlığı her sabah vardı geçen hafta. O sabah da geç gitti, simitçide takıldık epeyce, Semaya uğrayıp saatin gelmesini bekledik, öğlen arası avmye gidip yemek yedik ve eldiven işini hallettik.

Akşam sarılıp seni biraz yordum ama vs dedi bana. Keyfi yerine gelmişti.

Aylar, yıllar geçiyor, dünkü bebeler adam olma yolunda. Bizler tükenmişliğin pençesindeyiz ama enseyi karartmamak için direniyoruz. Çünkü çocuklar. Evet çocuklar var ve onlar varken umut hep var.