Güne Nasıl Başlıyorum-5

Havaların ”cennet havası” olduğu o kısacık, sihirli günlerdeyiz. Ne soğuk , ne sıcak . Yataktan hafiflemiş olarak kalkıyorum.

07.00 gibi uyanıyorum. Oğlanlara krep yapıyorum birkaç gündür. Emre pankekten, Eren tosttan sıkıldı. Birkaç gün üst üste simit-açma aldık, ondan da çabuk bıktılar. Kahvaltı yapmazlarsa da öğlene kadar aç duruyorlar ve öğlen yemeğinde de o kadar az yiyorlar ki eve aç biilaç düşüyorlar. 17.30-18.00 gibi akşam yemeği yiyoruz diyeyim siz anlayın.

Bir süredir – Şubat sonundan beri- tek vasıtayla gidip geliyoruz. Hayatımız boyunca hiç yapmadığımız bir şey. Evden beraber çıkıp akşam beraber dönüyoruz. O nedenle 08.00 civarında evden çıkmamız gerekiyor. En son Emre çıkıyor. Diş plaklarını takmayı bu aralar iyice savsaklıyor. Üzüyor bizi. Ağır ağır hareket ediyor, odasında kıyafetler, kask, çorap vb ne varsa yerde duruyor.

Çocukları bırakıp trafiğe şaşırarak işe gelmemiz yarım saat sürüyor. Sonrası iş güç.

Evde olduğum günler beyler kapıdan çıktıktan sonra bir süre hiçbir şey yapmadan oturuyorum. Son zamanlarda Amazon’un uygulamasından dizi izliyorum.

Bunlardan birini açıp biraz sakince oturduktan sonra işe koyulup ortalığı topluyorum, yatak-yorgan-çamaşır-toz derken saat 10.00′ geçiyor. Hiç üşenmeden kendime güzel bir kahvaltı tabağı hazırlıyor ve tadını çıkararak yiyorum.

Her gün olmasa da spor yapıyorum.

Bu kanaldaki videoları daha az, Eleni’yi daha çok seviyorum.

17.00’ye kadar evin içinde takılıyorum. 13.30 civarında kahve içip, 15.30’da ara öğün yapıyorum. Yemek hazırlama , çekmece içleri-dolap düzenleme, kitaplarla haşır neşir olma gibi canım neyi istiyorsa onunla meşgul oluyorum.

Çocuklar gelince başka bir evrene geçiş yapıyorum.

Gezmeler- tozmalar çok sık değil ama oldu mu da güzel oluyor:

Zaman geçiyor, ömür takviminden yapraklar bir bir düşüyor. Diğer yazılardaki güne başlama şeklime bakınca ben bile inanamıyorum.