Evet bu anne de nihayet bir oh çekti derinden.Oh be,dünya varmış!!Tam 7 ay 5 gün sonra (tamı tamına 215 gün yapıyor) bebeksiz sokağa çıktım,koşa koşa dönme telaşı olmadan.Kuaföre gidip saçlarımı kestirdim.Uyanıp emen kuzuyu emin ellere bırakıp öylesine oyalandım evin içinde,nette gezindim ve cok mutlu oldum.
Benden başka birilerinin de kuzuyu besleyebildiğini,oyalayabildiğini gördüm ve oğlumu özlemeye de ihtiyacım olduğunu farkettim.
Biz zamane anneleri her konuda çıtamızı o kadar yüksek tutuyoruz ki kimsenin çocuklarımıza layıkı ile bakabileceğine inanmıyoruz.Oysa 7/24 süren bu mesai çok yorucu ve bunaltıcı olabiliyor.Biraz ara vermek bana çok iyi geldi vesselam.
Sradaki hedefim şu pek sözü edilen ”Av Mevsimi” filmini izlemeye gitmek.Olacak mı bakalım?
