Bu Aralar Hayat, Eylül

Sonbahar geldi. Pek mesudum. Bir yazı daha geçirdik sıcak çarpması yaşamadan. Genel olarak tatsız hatırlıyorum son haftaları. Canımız hiç bir şey yapmak istemiyor. Evde olunca çocuklar tablet ekranına gömülüyor, havuzdan bile bıktılar.

Kendi içimde, herkesten sıkılmaya başladım. Sürekli kendini anlatanlardan da, etrafına iyilik saçmaya çalışanlardan da. Sakince durasım var diycem ondan da sıkılıyorum. Böyle tuhaf haller içindeyim. Sanki ittire ittire yaşıyorum. Kafa yormakla olacak işler değil bunlar. Bu aralar yaşamaya pek uygun değilim özetle.

Bir de şöyle bir durum var; geçmişi hiç anımsayamıyorum. Geçen yazı bırak geçen ay nasıldım acaba? Hep böyle bıkkın mıydım ben sevgili blog?

Gerisini resimler anlatsın:

Oprah’ın okuma listesinden bir kitap. Her satırı iyi geldi. Bu aralar hep bunu hatırlamaya çalışıyorum; ”Olan her şey iyidir”. Bazen olmuyor tabi, alayına isyan noktası çok yakınımda duruyor..

Havuz kitaplığından rastgele seçtim. Henüz bitmedi..

Herkesin bir sibobu (başka kelime gelmiyor aklıma) var mı çok şiştiğinde birazcık havasını indirecek? Şükürler olsun benim kitaplarım var. Hele bu aralar aynı anda 3-4 tane okuyorum; çekmecelerden, çantalardan kitaplar taşıyor. İyice okumaya verdim kendimi. Her telden çalıyorum resimlerden de anlayacağınız üzere. Don kitabını çocuklar pek sevdi. Yörük Ali Efe’nin torunu ile aynı iş yerinde çalışıyorum ve anlattıklarından sonra merak ederek kitabını aldım, Şiddetsiz İletişim kesinlikle harika, Müzeyyen de pek tatlı bir kitap.

Sevgili blog penceresinden zeytin ağacı gördüğüm serin bir oda istiyorum ben. Yanımda dizi dizi kitaplar. Ben çağırmadıkça kimse gelmesin. Okuyayım, yazayım. Çayımı kahvemi içeyim huzurla. Saate hiç bakmayayım, olmaz mı?

Gece yarısı okumaları. Son sayfalara kadar pek sarmadı ama final bomba gibi olacak. Sevdirecek kendini Masumlar.

Gittiğim tek konser. Candan harikaydı ama bir daha Kardeş Türküler’in semtine uğramam.

Hoşgeldin sonbahar..Bakalım bize neler getirdin?