Sıcacık Bir Film: Akeelah and The Bee

Bir film senaristi olsaydım tam olarak böyle bir işin içinde olmak isterdim. Dün izlediğim Kelimelerin Gücü (Orjinal isim Akeelah and The Bee) beni kendine aşık etti. Birebir hatırlamasam da ”Hayatında hiçbir şeyin yolunda gitmemesi nasıl bir his biliyor musun” gibi bir cümle ile açıldığı an ekrana kilitlendim. Konu şöyle:

Akila, 11 yaşında babasız bir kız. Kenar mahallelerden birinde yaşıyor. Okulda herkes ayrı havada, kimse onu önemsemiyor. Evde de kim kime dum duma. Anne hemşire ve çok çalışıyor, evi geçindirmekle meşgul.

Akila kelimeleri çok seviyor, öğretmenlerinden biri ”Heceleme yarışması” seçmelerine katılması için onu yüreklendirdiğinde hiç oralı olmuyor, daha çok göze batmak istemiyor çünkü fakat okul müdürü ve kelimelere duyduğu tutku peşini bırakmıyor.

Okul müdürünün arkadaşı olan bu abimiz aynı kasabada inzivaya çekilmiş. Aslında dil bilim profesörü ama küçük kızını kaybettikten sonra boşanmış ve hayata küsmüş. Müdürün ricasıyla Akilah’ı çalıştırmayı kabul ediyor.

Film böylece akıp gidiyor. Beni birkaç noktada çok etkiledi:

1. Profesörün Akilah’a tamamen bir yetişkin gibi davranması. Gelmediği ders için yaptığı atar, ”çocuktur canım, hem de babası yok” gibi acıma kaynaklı müsamaha göstermemesi, açık net ve kararlı hali.

İyi bir öğretmen bir insanın hayatını kesinlikle değiştirebilir. O kadar önemli ki bu çocuğun eğilimini / tutkusunu keşfetmeye odaklanmış öğretmen konusu. Ah, o kadar önemli ki bunu anlamak hem çok kolay hem de çok zor.

Profesörün upuzun ve karmaşık kelimelerin basit köklerden türetildiğini anlattığı sahne çok güzeldi.

2. Hırslı ebeveyn- sevgi dolu ebeveyn farkı çok net ortaya konmuştu.

3. Bir çocuğun tüm mahalle için umut ve ilham kaynağı olması kalbimi sıcacık yaptı (Ütopya olsa da)

Denk gelirseniz izleyin, kaçırmayın. Tam bir terapi filmi bu, herkese iyi gelecek cinsten.