Cuma itibariyle Patika maceramız bitti. Sabah çocuk bırakmak, akşam çocuk almak için acele etmek (16:30 konusunda hassaslardı haklı olarak) , çocukla beraber market- kasap- pazar dolaşmak , Patika’nın yolundaki tehlikeli sola dönüşün stresi, park yerinin çok az olması..Hepsi bitti.
Altı yıl uzun bir süre. Handan hanımın karşısına ilk geçtiğimizde Bodrum’a yeni tayin olmuş, ev bakmaya gelmiştik. Nasıl bir fırtına vardı. Soğuk, karanlık bir hava. Karnımda 3 aylık Eren, amniyotik bant endişesinin daralttığı ruhum, taşınma meselesi..İçim de karanlıktı hava gibi. Gene yalnızdık, tek desteğim eşimdi. Patika’yı, blogundan tanıdığım Görkem sayesinde bulmuştuk. Başka hiçbir okul araştırmadan ”Bunu da aradan çıkaralım” kafasıyla ön kayıt yaptırmıştık. Emre ve Eren için toplam altı yılı Patika’da geçireceğimizi bilmeden.
Eren bebekmiş daha başladığında. Facebook’dan bulabildiğim ilk resim bu:
Analık kariyerimde neredeyse her konuda çuvalladım ama beni en çok kahreden çocukları bırakma işi olmuştur. Bakıcıya bırakma, kreşe bırakma..Sanki gözümün önünde olunca her şeye çare bulurum ama ben yokken olandan haberim de olmuyor ki..Bakıcılar ayrı, okullar ayrı. İlk çocuğumda acısını daha çok çektim bu bırakamamanın. Emre üç yılın belki üç haftasında benden keyifle ayrılmıştır. Son güne kadar mutsuz bir yüzle, ”anne bir şey söyliycem” lerle , zorla ayrıldık. Bir de özel sektörde çalışıyordum, stresimi yönetemiyordum. Çok zorlandım çok.
Eren ilk haftaları atlattıktan sonra neredeyse her gün okuluna keyifle, el sallayarak gitti. Hele ana sınıfında bazı sabahlar arkasına bile bakmadan koşarak gitti ya içimin yağları eridi.
Patika nasıl bir kreş? Maripol, Lizet ve Handan isimli üç hanım kurmuş okulu. En az 20 yıl önce. Maalesef güncellenmeyen bir web sayfaları var. Oraya baktım. 99 diyor kuruluş için. Kocaman bir bahçe içinde üç ayrı okul binası ve ek bir-iki binadan oluşuyor. Geçen yaz havuz yapıldı ve yüzme dersleri başladı.
Maripol bu iş için biçilmiş kaftan. Lizet, Handan ve Müdür Fatinur hanım da öyle. Tatlı ama disiplinli bir tavırla yapıyorlar işlerini ama Patika bence en çok sevgi dolu bir yer. Çocuğunuzu bırakıp giderken biliyorsunuz ki o çocuk siz ayrıldıktan sonra mutlaka birinin kucağında geçirecek ilk dakikalarını. Asla bir köşede yalnız ve üzgün bırakılmayacak. Benim için en değerli olan buydu.
Sanat patikanın bir diğer odak noktası. Sınıflar, duvarlar , dekorlar sürekli değişir. Ünlü ressamlar her daim göz önündedir. Kitaplıkları dolar taşar.
Çocuklar yaz kış günün çoğunu bahçede geçirir. Orman okulu vardır cuma sabahları. 2 saat dağ bayır dolaşılır, börtü böcek incelenir.
Hiç mi olumsuz bir şey yok? Elbette vardır, başlayıp da Patika’dan ayrılan sadece iki çocuk duydum mesela ama olabiliyor işte. Demek Patika bile uymuyor bazı annelere ve çocuklara. Bahçedeki oyuncaklar ( çoğu evlerimizde kullanmadığımız şeyler) okula çok eski ve yıpranmış bir görüntü veriyor mesela , park işi çok sıkıntılı mesela ama ben çocuğumu içim rahat, huzurla bıraktım ya yıllarca , bunlar devede kulak benim için.
Yoga, drama, resim, jimnastik, İngilizce / Fransızca, yüzme hep okulun programında olan şeyler (Yüzme için ek ücret var)
Doğayla iç içe, solucandan böcekten korkmadan, ağacın çiçeğin kıymetini bilerek, şahane bir yoldan yürüyerek, yemyeşil bir çevrede geçirilen 3-6 yaş arası..Bence paha biçilemez.
Büyük oglumu Istanbul`da Sabah 7 aksam 7 krese birakirdim.Ögretmeniyle beraber girerdik sabahlari kres kapisindan.Bilirdim ki digerleri gelene kadar masaya kafasini koyup biraz uyuyacak.Ne kendimi ne de cevremdeki kimseyi yardimsizliklarindan dolayi bu olayda affetmedim hala ….
Güzel yüzlü duygusal, derin,akıllı, sorgulayan bol kelimeli Eren’imiz de büyüdü. Ve hepsi geçiyor. Şuraya da sevdiğim şarkıyı bırakayım bu vesile ile. https://www.youtube.com/watch?v=QCfvyF7rhAE
TÜM YORUMLAR
Büyük oglumu Istanbul`da Sabah 7 aksam 7 krese birakirdim.Ögretmeniyle beraber girerdik sabahlari kres kapisindan.Bilirdim ki digerleri gelene kadar masaya kafasini koyup biraz uyuyacak.Ne kendimi ne de cevremdeki kimseyi yardimsizliklarindan dolayi bu olayda affetmedim hala ….
Ne zor değil mi anne için..Kalpte hiç geçmeyecek derin bir sızı..
Zor çok zor..Biliyorum. Teşekkürler yorum için
ne güzel günler geçirmiş minişler, artık yeni rotalara yelken açıyorlar demek hayırlı olsun:)
Çok teşekkür ederim, sağol yorum için
Güzel yüzlü duygusal, derin,akıllı, sorgulayan bol kelimeli Eren’imiz de büyüdü. Ve hepsi geçiyor. Şuraya da sevdiğim şarkıyı bırakayım bu vesile ile. https://www.youtube.com/watch?v=QCfvyF7rhAE
Sema
Şahane olmuş şarkı 🙂 Hepsi geçti ..