Boş Ayna Kitabı Ne Anlatıyor?

Narsist anne nasıl bir şey? Yazar 180 sayfa boyunca, uzun uzun anlatıyor. Kendi vakalarından örnekler veriyor.  Özetle derseniz bence narsist anne şöyle bir şey:

Kızı ne yaparsa yapsın hep eksik, o kıza ”aferin” demek anne için Everest’e tırmanmak gibi; sürekli bir eleştiri, onaydan kaçınma, şahane temizlenmiş bir ev gördüğünde bile ”Kapıdaki ayakkabıları içeri al” vb bir kusur bulma durumu var. Ama kendisi süper, hep alımlı, genç, kıskanılıyor. Bence bu anneler evin içinde başka bir dişi olmasını kendileri için tehdit gibi algılıyor.

Böyle bir anneye sahip yakın bir arkadaşım var ve çektiği acıya tanığım. Kitabı okurken çok heyecanlandı ve kitaptan faydalandı. Siz veya tanıdığınız birileri bu tanıma uyan annelere sahipse okumanızı özellikle tavsiye ederim.

” Anne narsizminin hakim olduğu bir ailede büyüdüyseniz, yetişkin olarak her gününüz doğru şeyi yapmak ve iyi bir kız olmak için çabalamakla geçer ” s.45

Kitabın üçte ikisi sorunu tanımlamakla, üçte biri çözüm önerileriyle ilgili. İlk kısımda bana çok tekrar var gibi geldi ama bu  ”narsist anne” diye bir kavramın bana çok uzak olmasıyla alakalı. ”Yahu tamam anladık” dedim çoğu yerde.

Annemiz hakkında olumsuz yargılara varmak korkutucu olduğu için sanıyorum, yazar durumu hafifletebilmek için uzun uzun anlatıyor, okuyucuya ”Korkma, yaptığın yanlış değil” demeye çalışıyor. Sahiden de bu tehlikeli bir alan. Öyle bir hal ki çocuk anneye her baktığında kendisinin bir kusurunu görüyor. Sürekli eleştiriliyor, fiziksel özellikleriyle dalga geçiliyor, ağlasa suç, gülse suç, altına çiş yapsa facia, donu görünse felaket..Tam bir cehennem. Bu cehennemden sağ çıkabilenlerin sağlıklı bir bakış açısına, kendilerine değer vermeye, oldukları gibi sevilebileceğine inanmaya, hep iyi-uslu-akıllı-cici kız olmak zorunda olmadıklarına inanmaları mümkün mü?

Mümkün ama nasıl ki savaş gazilerine önce protez kol-bacak takılır sonra uzun bir rehabilitasyon sürecine girerler ve eve döndüklerinde yine de işleri epeyce zorludur bu mesele de bence öyle. İyi bir terapi süreci, 0-7 yaş arasındaki o eşsiz dönemde alınan yaraların bilinçaltı- bilinçüstü kayıtlarını ortaya çıkarmak, yasını tutmak, önce yas tutmayı öğrenebilmek, sonra da yeni bir organ gibi olan yeni bakış açısına alışmak, sürekli uyanık olmak..İmkansız değil ama çok gayret, çok iyi bir ekip, sarıp sarmalayan arkadaş- eş- dost lazım..

Bu alanda uzun yıllardır çalışan Dr. Mc Bride neler öneriyor?

1. Annenizin sınırlarını kabul edin ve istediğiniz anneye sahip olmadığınız için yasınızı tutun.

Diyor ki yazar , annenizin sınırlarını kabullendiyseniz ihtiyaçlarınızın karşılanması için sadece kendinize güvenirsiniz ve biri yanınızda olduğunda onu fazladan bir nimet değil hak olarak görürsünüz. (s.186) Düşündürücü değil mi?

Yas konusu özellikle önemsediğim bir konu ve bu kitapta ayrıntılı anlatılmış; yine de günlük tutmak, yas dosyası oluşturup her gün duygularını oraya boşaltmak, ideal annenin nasıl olacağının listesini yapmak,  3-8 yaş aranızı temsil eden oyuncak bir bebek alıp onunla konuşmak, terapi almak kulağa çok mucizevi gelmiyor :((

2. Annenizden fiziksel olarak ayrılın ve içselleştirdiğiniz olumsuz mesajların yerine olumluları koyun

3. Kendi kimliğinizi, duygularınızı ve isteklerinizi kabul edin ve geliştirin

4. Annenizle farklı ve sağlıklı bir üslupla baş edin

5. Kendi narsistik özelliklerinizi fark etmeye çalışın ve onları çocuklarınıza aktarmaktan kaçının (s.175)

Böyle bir anneden mustarip ne kadar çok kadın olduğunu düşünürsek yazar harika bir iş yapmış. Çeviride takıldığım birkaç nokta oldu, genel olarak başarılı buldum.

Okuyunuz. Okutunuz efendim. 10 üzerinden 8.