Seni en çok hangi zamanlarda hatırlıyorum biliyor musun baba?
-Çocuklara nutellalı ekmek yaparken; koskoca ekmeği ufak ufak bölüp hiç üşenmeden parmaklarına bulaştıra bulaştıra nutella sürer, onlar yedikçe de ”Ohhhh, afiyet olsun oğlum ” derdin..
- Çocukların sırtlarına minder, altlarına battaniye koyarken.
- Ağlamayın oğlum ağlamayın derken
- Soğuk havada arabamı çalıştırmadan önce birkaç dk beklemem gerektiğini hatırladığımda.. Bunu senden öğrenmiştim.
- Mercimek çorbasına ekmek doğrarken..
- Cüzdanımdaki paraya her baktığımda.. Para cesarettir sözü sana aitti.
- Hastane kantininde otururken..Nasıl hoşuna giderdi kızının ve damadının hastane çalışanı olması, bizi tanıyıp sevenlerin sana da hürmet etmeleri..Kimseye en ufak bir terslenmen, şikayetin olmazdı.
- LCW’de kareli, cepli gömleklere, kalın çoraplara bakarken
- Online alışveriş yaparken, canımın istediği ama birazcık pahalı olan bir şeyler alırken, sizin sayenizde iş-güç sahibi olduğum için sana ve anneme dua ederken..
- Ekranda hemodiyaliz kelimesini her gördüğümde.
- Kadir İnanır’ı ya da herhangi bir kamyon şoförünü gördüğümde..
- Neye niyet edip yola çıksam eninde sonunda ”Gelmeyecektik” hissiyatına kapıldığımda..
- Köçekleri, klarneti ve parmaklara takılan zilleri her gördüğümde.
Ve kim bilir daha ne çok zamanlarda..Gerçekten gittin mi? Yok musun sahiden? Şimdi buralarda olsan yine sonsuza dek yaşayacakmışsın gibi olura olmaza kızar dururduk ; hem birbirimize hem her şeye.. Ne kadar öfke doluyduk; senden sonra anladım ki senin öfkeni paylaşmayı kendime vazife bellemişim.
Birbirimizi uzakta iken sevmeyi daha mı çok becerebilmiştik ? Yanyana gelince niye o kadar yorulup gerilirdik biz? Sen ki dünyanın en yumuşak babasıydın.
İçim bomboş, mezarına gelmek nedense beni teselli etmeyecekmiş gibi..Şu dünyada yarım yaşadın, yarım öldün baba. Yine de arada bir sütlü kahveler içtik seninle, tepsi kebapları yedik, kantinde beraber kahve içtik karton bardaklarda, teyzoşları çekiştirdik, Elvan’ı özledik çaktırmadan, abime kederlendik…
Huzur içinde uyuyorsun değil mi? Öfkenden uzak, asıl yuvanda, bize uzaktan bakıp kırık kırık gülümsüyorsun, değil mi?
TÜM YORUMLAR
Ağlattınız beni, yattığı yer incitmesin, huzurla uyusun. Her gidenle eksiliyor insan ve yerleri hiç dolmuyor, varlıklarında ne kadar didişsek de yoklukları çok koyuyor…
Eksiliyoruz gerçekten, ne kadar doğru bir laf.. Sağken ne yaşanmış olursa olsun ana-baba başka türlü bir yer tutuyormuş meğer..
Ahhh dedim okurken… Bin sene geçse de üzerinden özlemleri hiç dinmiyor… Ben en çok babamı bayram sabahları arıyorum… Sanki eksik kalmışım gibi hissediyorum…
Yattıkları yerde dinlensinler inşallah…
Amin inşallah. Küçük şeyler dokunuyor daha çok, sabahları beni arayamaması, yeterince ilgilenmemiş olma düşüncesi..Şimdi annemin faturalarını ben ödüyorum , bunu neden babam sağken yapmadım ? İşte böyle şeyler..
Başınız sağ olsun efendim. Selamlarımla…
Dostlar sağolsun, özellikle yorum yazanlar..