”Her Gün Yazalım ” etkinliğimize bir gün ara verdim çünkü dün pazardı ve ben yazıyı unuttuğumu bu sabah hatırladım 🙂 Buna da sevindim; demek ki vaktin nasıl geçtiğini anlamamışım, kendimi saatlerin akışına teslim etmişim.
Bu seneki yeni yıl yemeğimiz Sema’cığımdan. Şahane bir sofra ve ben heves ettim diye kurulan yılbaşı ağacı 🙂 Çok mutlu oldum çok. Sağ olun var olun dostlar.
Emre’nin dinozoru geldi.
Benim için pazar demek dinlenmekten de öte canım ne istiyorsa onu yapmak demek. Dün öyle bir gündü. Emre sabah erkenden arkadaşlarıyla buluşmak için çıktı; koca ayıyı da montunun içine koyup yanında götürmüş. Eren’le eşim 11.00’e kadar uyudular. Ecem zaten akşama kadar uyuyor. Ben maalesef erkenden uyanmıştım, kahvaltı sonrası herkes mayışınca ben de tekrar yatıp uyudum ki benim için çok olağandışı bir durumdur. Gitar hocası gelmeden evi topladım, mutfak tezgahını pırıl pırıl yaptım. Eren’in ödevlerini kontrol ettim, metodbox uygulamasına sonuç girdim, çoğu yanlış maalesef. Eren’in açıklaması şu ” Çabuk bitsin diye doğru dürüst okumadan yapıyorum anne. Sınavlarda öyle yapmıyorum.” Ne diyeyim; özrü kabahatinden büyük.
Yeni yıl öncesi bir takım güzellikler. Buket’in şahane kitap ayıraçları bugün geldi.
Not: Ecem 1000 parça puzzle almış; olabilecek en zor resim. İlginç bir şekilde oturup dakikalarca uğraşıyorlar.
TÜM YORUMLAR
Pazar günlerini seviyorum sizinki de güzel geçmiş mutluluk ve huzurunuz daim olsun,aileler güzeldir♥️
Ayraçlar uğur getirsin, hep kitaplar arasında olsun 🙂
Güle güle kullanın. Aile yemekleri ne güzel bir şey değil mi?
Böyle zamanlar, bayramlar insanları birleştiriyor çok seviyorum..