 |
| İki oğlum da emekleme dönemini yerlerde geçirdi.Emre bu resimde 14 aylık, emeklediği yer Atatürk havalimanı zemini. O gün doktor olduğunu söyleyen bir kadın beni epey kınamıştı, ağzının payını veremedim diye hala dertleniyorum. |
Evet ben ”vasat” bir anneyim. Oh be! Çok rahatladım. Harika, mükemmel, süper anne değilim. Çocuklarım da öyle. Evim de. Kendi halimizde yaşayıp gidiyoruz işte, sıklıkla mutlu, bazen mutsuz.
Çocuklarımın her yediği organik değil, yoğurdumu kendim yapmıyorum, evde granola, dondurma vs hazırlamıyorum, bazen akşam öğünlerini çok az yiyerek uyumalarını dert etmiyorum. Küçüğün biberonunu (çok nadir kullanıyor) ayda yılda bir kaynatıyorum.
Çok yorgun ve keyifsiz olduğum zamanlarda TV izlemelerini , işim çoksa telefondan oyun oynamalarını destekliyorum. Özellikle 6 civarında uyandılarsa.
Kalabalık bir sofrada isek ve baş etmeye çalışırken mesele çıkacaksa sulandırılmış kola içebiliyor büyük oğlum.
İkisinin de kendilerine ait yatakları yok. Küçük, yer yatağında uyuyor, büyük misafir odasında. Evde kalan kişi sayısına göre birlikte yatabiliyoruz biri veya ikisiyle. Emre 4 yaşından sonra ayrı odada uyumaya başladı, 27. ayda memeden kesene kadar birlikte yattık.
Montessori uygulamaları yapmıyoruz. Legolardan şehir inşa etmiyoruz. İnce-kalın motor becerilerini ölçmüyoruz.
Hijyen hiç dert değil benim için. Taşı, toprağı eller, ağzına atar, yere düşeni alıp yiyebilir çocuklar. Dışarda sürdüğü bisiklet vs’yi eve sokabilir, ayakkabı ile dolaşabilir evin içinde. Islak mendille dolaşmadım hiç peşlerinde. Çoğu zaman çantamda değil ıslak , kuru bir kağıt mendil bile bulunmaz. Yedek bez, kıyafet de almam yanıma.
Üşümelerinden korkmuyorum. Sırtlarına hiç bez -tülbent koymadım. Bodrum’a gelene kadar yelek giymedi Emre, uyku tulumları kenarda bekledi. Uzun kollu tişört varsa üzerlerinde kolay kolay hırka, mont giydirmem. Terlemelerinden daha çok korkarım.
Diş fırçalamasını genellikle ihmal ediyoruz, dün dişine dolgu yapıldı ve bir süre kendisi isteyecek diş fırçalamayı
Hangi okula gidecek diye dertlenmiyorum, Patika’da devam edecek ana sınıfına, sonrasına Allah kerim. O kurstan bu kursa koşmuyoruz. Nasıl olduysa paten kayıyor Emre bir aydır ve piyano dersi alıyor , o da haftada bir gün yarım saat.
Evet, ben vasat bir anneyim ama çok mutluyum. Kendi ölçülerimde yeterli anne olmaya gayret ediyorum, hepsi bu.
Bu yazı ilhamını Blogcuanne’nin söyleşi yaptığı anneden aldı.. Uzun süredir hissedip adını koyamadığım durumu ifade etmiş, teşekkürler Ayşegül.
 |
| Eren Milas Havaalnında yerlerde, kanıt olsun, tarih 3 nisan 2015 |
TÜM YORUMLAR
Ya Siz çok tatlısınız kii En sonunda Vasat anne yakaladım. Ohhhh beeee içime gına gelen o mükemmel 34 beden anne kıvamından hallice attığı 75 adımda bir kare kare fotografı olmayan sağlıkla dolan sağlıkla fışkıran sürekli bık bık konuşmayan bık bık etmeyen biri tebrik ederim sizi artık Instagram ahalisinin çocukları çok özür dileyerek soytarı gibi dolandırmaları ve ticari rant sağlayan insanları görmekten midem bulandı. Normal birini görünce gözlerim parlıyor. Keyifle okuyorum 🙂
Çok teşekkür ederim, bu yorum gözümden kaçmış. 🙂
Hepsine tamam da, eve ayakkabı ile girmeye çok karşıyım ben, tamam şu dizilerdeki yüzme havuzlu, 5 banyolu malikanelerde yaşayanlar yapıyor ama onların sürekli peşlerinden her yeri elektrik süpürgesiyle süpüren hizmetçileri var. Tabii öyle malikaneye de ayakkabı çıkart demeye herkes utanıyordur:)))ben minnacık bakla oda nohut sofa neyse işte yani sokaklarda millet tükürüp, sümkürüp hatta – mideniz bulanacak ama affedersiniz- balgam atarak yürüyor o yüzden o doktor hanım bence doğru yapmış. Düşünsenize verem hastalığı hortladı, çocuklarınız mikroplu yerlere sürüp ellerini ağızlarına götürürse yazık değil mi? Bunları ukalalık olsun diye yazmadım 🙂 Bloğunuz hayırlı uğurlu olsun.
Müjde
Bücürük hoşgeldin. Ukalalık gibi algılamadım hiç. Elbette, benim de illa yapsın, yerde emeklesin gibi bir arzum yok ama saatlerce beklemek zorunda olduğum bir yerde çocuğu kucağımda tutmam da mümkün değil. Bazen çaresizlikten yani pek çok izin verdiğimiz şeyler.
Her vasat annenin bile çocukları için en iyisini istediğine inanıyorum. En iyisini yapmaya çalışıyoruz. Yukarıda süper annelere atfettiğiniz pek çok özellik günümüz şehirli kadınının takıntısı gibi geliyor bana. Evlerde temizlikçiler, bakıcılar, okullar, oyun grupları vs. Çocukla ilgili pek çok şeyle bir başkası ilgileniyor. Bu durumda yoğurduna, hijyenine vs takılmak çocukla ilgilenmenin bir yolu. Yargıda bulunmak kolay aslında, ama sırf kendini süper anne olarak tanımlayan bu tarz kadınlar yüzünden vasat hissedemeyeceğim. Evet takmıyorum bütün bunları ama bence ben de hem çocuklarım, hem eşim, hem de kendim için harika bir anneyim, harika bir kadınım. Önemli olan ben kendimi öyle tanımlıyorum, yetmez mi 🙂
Fotoğrafların çok benzerlerinden bende de var 🙂
Anne Gözüyle ,hoşgeldin. Annelerin işine karışmamak lazım, kim nasıl rahat /iyi hissediyorsa öyle davransın bence. Yardımcısı olmayan bir kadının yoğurda, hijyene vs takılması teorik olarak zaten imkansıza yakın .
Bakış açın çok güzel. Biz hepimiz çocuklarımız için harika anneleriz:)
Yalnızlık başa bela dostlar;
Gidelim, gelelim,
Hal hatır soralım arkadaşlar;
Gönlümüzü şad edelim.(İletişim güzeldir)
Kesinlikle:) hoşgeldiniz
Teşekkürler yorum için