Liste 10: Daha az önemsemem gereken şeyler
1. İlişkiler: İlk sırada bu var. Kırka bir kala belki de kendimden kaçmak için başkalarını çok önemsediğimi anladım. Hayata başladığım noktada eksik kalan bağlılık, köklenme, kendin olma gibi büyük kalemlerdeki eksikliğimi başkaları tarafından çok sevilerek gidermek istiyorum (İtiraf.com) muhtemelen. Hayatıma girip beni biraz önemser gibi yapan birine kendimi adıyorum adeta. Onu mutlu etmek, sevindirmek, önemsediğimi göstermek için bir sürü zaman ve enerji harcıyorum. Bunu kesinlikle daha az yapmalıyım.
2. Para: Çok önemli geliyor bana. Para öderken hele ki çok istekle yaptığım bir alışveriş değilse geriliyorum, adrenalinim tavan yapıyor. Yanlış.
3. Başkalarının dertleri: İlk maddenin içinde bu da. En yakının da olsa insanların dertlerinden sağladıkları kazançlar var. Çoğu durumda derdinden kurtulmak istemiyor içsel olarak. Bunu da yeni anladım.
4. Politika, çevre- açlık sorunu vb: Bak bu da beni ciddi yoran bir şey. Afrika’daki açlar, bilmem nerede eziyet gören çocuklar, buzullardaki erime, çocuk gelinler gibi konulara aşırı duyarlıyım. Diş fırçalarken, yüz yıkarken suyu açık bırakmam, umumi tuvaletlerde tek parça peçete-havlu koparırım filan. Ne gerek var allasen?
5. Hakkımda ne düşünüleceği: Çoğu durumda içimden geçen onlarca cümle olsa da söyleyemiyorum. Tuhaf kaçar, komik durur filan diye. İç sesim vıdı vıdı konuşuyor, bense salakça gülümsüyorum.
Liste 11: Yaşam Alanlarımı Güzelleştirmenin Yolları
Malesef yok. Eskiden arada sırada taze çiçek alırdım, uzun zamandır yapmadım. Ne evimde ne iş yerimde mutlu değilim. Bırakın güzelleştirmeyi; en temel işleri (temizlik, eşyaların dolaplara yerleştirilmesi, çöplerin atılması vb) bile yetiştiremiyorum. Benim için bu mevzu enerjimi emen bir vampir.
TÜM YORUMLAR
blogunuzu izlemeye aldım sizide bloguma beklerim 🙂
Yukarıda sıraladığın endişeler herkeste var bence. Ama haklısın takmamak gerek. Mesela ben de arada sırada atar yapıyorum blogdan, biliyorsun. Yapmamam lazım ama takmayacağım dediğim şeyleri bile takıyorum. Farkında olmadan geriliyorum. Gerilmemek, tasalanmamak mümkün değil.
Yine de uzun zamandan beri "o çok taktığım çoğu şeyi" düşünmüyorum. Çünkü sağlığım bozuluyor. Cidden Temmuz ortasından sonra başa çıkamadığım bir bunalıma girdim. Yarınlarımızın olmadığı gerçeği beni derinden etkiledi. Televizyon izlemiyorum. Facebook'a bakmıyorum. Gazete almıyorum. Lise yıllarımda olmaktan korktuğum ve elbette utandığım apolitik ve duyarsız insan oldum. Çünkü inancımı ve direnme gücümü yitirdim. Değiştiremeyeceğim şeyler için acı çekmemeye karar verdim. 🙁 Böyle işte. Sen de boşver. Başkalarının seni sevmesine gerek yok. Zaten seven seviyordur. Çok tatlı bir ailen de var. Kendinden çok verince çok alıyorlar. Almaya alışınca da hep almak istiyorlar. Zor be Elifcim. Gelirsen buralara dertleşiriz belki. Öpüyorum seni çok.
Güne böyle bir yorumla başlamak harika:) Teşekkür ederim Özlem. Gelirim tabi, İstanbul şurda bir saatlik yol 🙂