40 Yaşındayım

İşte; 40 yaşındayım artık. Bu fotoğraf için Paris’e gittiğimize değdi mi? Değdi. 40 olma meselesini törenlerle kutlayınca kabullenmek daha kolay oldu sanki.

Bir de kız grubu ile dışarda kutladık. Toplanmamızın amacı başkaydı ama tarih 20 nisan olunca yer de Yunuslar Karadeniz, minik bir pasta üflemeyi kendime iş edindim.

21 nisanda hep istediğim bir şey yaptım. Yedi saati yollarda geçirsem de kısmen maskesiz geçen bir saat hoşuma gitti.

23.04.2018

İşimiz gücümüz Pegasus işi bıraktım bırakalı. İstanbul, Sakarya, Paris sonrası sıra Hatay’da. 7-15 mayıs bir aksilik olmazsa.

Annemin bayram ekmekleri. Belli oldu ki biz daha epeyce Ege’deyiz. Bodrum olacağı kesin değil ancak Muğla ilinde kalacağımızı biliyoruz.Sevindik mi? Daha çok rahatladık diyelim. Taşınmak, çocuklara okul bulmak, eşimin epeyce memnun olduğu işinden ayrılıp sıfırdan bir düzen kurması oldukça zor olacaktı. Bodrum’daki beşinci yılımız bitti ve ancak şimdi buraya yerleşebiliriz gibi hissediyorum.

Misafir çağırmak evi başka gözlerle görmek için ideal

Madem artık buralıyız, yeni arkadaşlıklar kurmak ve eskileri iyice pekiştirmek lazım

Bunu hep yapmak istemiştim. Bu iki tatlı kadın harika bir piknik sepeti ile nefis bir kahvaltı hazırlayıp beni de davet ettiler. Son haftalardaki güzelliklerde payları büyük.

Büyüleyici bir kitapla karşılaşmadım ama okumaya devam. Bir de Dexter izliyorum Netflix’den.

Evde gitardan yükselen tıngırtılar. Ne büyük mutluluk. Üstelik iki gitardan

Yılın üçte birini bitirdik bile. Rutinimiz sabahları okula çocuk bırakma faslından sonra Sema, Duygu- Neslihan ya da sürpriz bir isimle kahve içmek. Bazen eşimin yanına uğramak, evin dış işleri için dolanmak (Dün arabayı muayeneye götürdüm , bugün Emre’ye hastanede kontroller yaptırdım mesela) hiçbirini  yapasım yoksa eve gelip takılmak şeklinde. Okuma hızım düşük, aynı anda birçok şey yapmak istiyorum ve hep bir şeyler çıkıyor. Bir gün gidip okulu süsledik, bir gün çocuklar pazara gitti, onlara refakat ettik vb.

Bu aralar hayat böyle…