Bu Aralar Hayat

Bu aralar hayat çeşitli bataklıklarda geçiyor. Reels , Netflix, kitaplar. Azimle direndiğim komikli-şakalı- danslı- oyunlu kısa videolara çok gülüyorum. İnstagram’da ilgimi çeken pek bir şey yok ama video dünyası kelimenin tam anlamıyla bir bataklık. Elini verirsen kolunu kaptırmamak imkansız. ”İyi ki doğdun Mızaffer” le başlayan bu hastalığın devası olacak mı bir noktada sıkılacak mıyım bilmiyorum. Azıcık giyinip kuşandığımda beynimde Kobra Murat’ın ”Yok mu burda itfaiye, yok mu burda ambulaaaansssss?” diyen sesi çalıyor şu sıralar.

Diğer bataklık olan Netflix’de Manhunt (İnsan Avı) izleyince önüme düşen The Fall’u az önce bitirdim. Gillian ablamızın en taş halindeyken çekilen dizinin ilk sezonu çok başarılı. Kendimi tutmasam altı bölümünü tek gecede izlerdim. Ruhu annesinin intiharı ile paramparça olmuş ve yetimhanelerde büyümüş Paul rolünde Jamie Dornan iyi iş çıkarmıştı. Gillian ise Arka Sokaklar’ın Selin komiseri gibi mıy mıy sesi ve sıfır ifadeli yüzü ile ne demek istiyordu ben çözemedim. İkinci ve üçüncü sezonda olaydan çok pisikiyatri ve tıp vardı. 5 kadını gözünü kırpmadan, sadistçe öldürmüş bir katilin peşindeki polislere herkesten önce polis teşkilatının engel olması, manyak bir adamın elini kolunu sallaya sallaya dolaşması, yok o delil olamaz, yok bu mevzuata uygun değil derken önüne geleni haşat etmesine gıcık olsam da beğendim. Bir kez daha usul usul izlemek isterim doğrusu. ”Ah” dedim ”Şimdi burada Behzat Ç ile Harun olsaydı da İrlanda polisine nasıl ifade alınır başlıklı bir ders verselerdi”. Bu arada İrlanda halkına hava konusunda sabır diliyorum; o karanlık, yağmur, gri hava içimi baydı. Ancak uyur veya içersin ki litrelerce içki içiliyor hep olduğu gibi.

Yogada 19. günümdeyim. Nihayet aradığım yoga hocasını yotubeda buldum. Daha doğrusu videoyu. Konuşma yok, sakin müzikler eşliğinde daha çok esneme hareketleri yaparak geçirdiğim 30 dakika mucize yaratmayacak ama iyi geliyor. Her harekete başlarken ve biterken bir dıııttt sesi duymak, sakin arka plan, kızın gülümseyen yüzü her gün o yarım saati bedenime hediye etmeme yardım ediyor.

PCR işine başlayalı bir yıl oldu. Bir yıllık kalp ağrısı ve kaygı bozukluğu hali. Geçen yıl tam bugünlerde geçici görevdeydim. Beni çok yordu, hala yoruyor ama o zamanlar tamamen körlemesine karanlıkta yol alıyordum. iki gece önce sonuçları girdiğimiz sistem çökünce baya baya kalbimde ritim bozukluğu hissettim. Stres altında herhangi bir iş yapamadığımı, donup kaldığımı biliyorum artık.

Yaşantımızı alt üst eden covid belasının hafiflediğini gördük çok şükür. Okullar kapanmayacak artık, maske kullanımı azaldı, bu sene hastalığı geçirmeyen de kalmadı neredeyse. Bir ay kadar önce Leman Sam dinlemeye gittik, iki gece önce de Mehmet Erdem. Madem Bodrum’da yaşıyoruz, evden çıkıp Mandalin Bar’a ulaşmamız yarım saat sürüyor , o zaman tadını çıkaralım.

Ukrayna’da savaş var. Gene filler tepişiyor, ihtiyar adamlar masa başında , gençler cephede savaşıyor. Olan hep kadınlara ve çocuklara oluyor.

Yedinci sınıf için kayıt yenileme stresi devam ediyor. Geçen yılın tam 2 katına çıkan okul ücreti kadar pazarlık yapmak vs de can sıkıcı. Pastayı komşu teşekkür için getirdi. Bir de kitap almışlar eşime. DeĞişim kartını kullanarak D&R mağazasından Emre’ye kulaklık aldık. Önceki akşam başka bir misafir çikolata getirmişti; Emre keşke kitap alsaydınız dedi 🙂

Bahar geliyor, kayısı ağacımız çiçek açıyor. Dün geceye kadar şömine yandı, bugün sahilde dolaşmalık bir hava var. Her gün irili ufaklı meselelerle boğuşuyor, yatağa yorgun giriyoruz ve ne kadar çok şükredecek şey olduğunu hatırlatıyor hayat hem de hiç bıkmadan…