Bilinmeyen Ülkede Yolculuk, Kitap Yorumu

Ülke tarihinin en karanlık, en karamsar günlerindeyiz. ”Beterin beteri” varmış demek ki. Daha ne kadar kötü olabilir ki diyordum, olabiliyormuş. Tek tesellim bu kadar koyu bir karanlıktan sonra belki güneşin doğma ihtimali.

Edebiyata ve kurguya kaçıyorum. En depresif zamanlarımda olduğu gibi kendime başka bir boyut açmaya, orada saklanmaya çalışıyorum ama içimde bir ses şunu tekrarlıyor durmadan ”Kayboldum”; işte bu sebeple kitabı çok sevdim. Tam da bugünlerde içinde olduğum ”Bilinmeyen ülkenin” harika bir temsili oldu. 20 yaşındaki birine çok şey ifade etmeyebilir ama beni kalbimden yakaladı.

Hikaye şöyle başlıyor: Aralık ayının son günlerindeyiz. Her yer karlar altında. 4 kişilik bir aile var. Oğlan üniversitede ve uzakta. Yaşadığı yer 8-10 saatlik bir yolun sonunda. Havaalanı kapatılmış ve çocuk hasta olmuş. Üstelik 4-5 kişi yaşadıkları evde herkes tatile gitmiş ve koca binada sadece o kalmış. Annesi ısrarla gidip oğlanı alıp gelmesini istiyor babadan ve baba yola çıkıyor.

Yolculuk boyunca kendi iç ülkesinde dolaşan -hep öyle olmaz mı uzun yolculuklarda- adamın ki adı Tom, bir derdi var. Büyük bir dert. Adı Daniel. Kim bu Daniel? Ne olmuş? Niye olmuş derken 156 sayfa su gibi akıp gidiyor. Tom’un düşünce akışı içinde kayboluyoruz. Karla kaplı yollarda GPS olmadan kaybolacağımızdan korkuyoruz. Tom sık sık geçmişe gidiyor; karısıyla ilk karşılaşmasını ve çocuklarının doğumunu, fotoğrafçı olarak katıldığı çekimleri, insanları gelin ve damatları anlatıyor. ”Hepimiz gibi biri bu Tom” diye düşünüyoruz.

”Fotoğraf makinem yanımda olsa da fotoğrafını çekecek bir öğe yok; yine de birçok insan selfie çekiyor; ya tek başına ya da çiftler halinde. Kameralı telefon, teknolojinin durmak bilmez ilerleyişi ve ardından gelecek her şey benim gibi insanların mesleklerini öldüren şeyler olacak. Bu bazen bana kendimi nesli tükenmekte olan bir türün son üyesi gibi hissettiriyor. Üstelik kullanılan teknoloji ne kadar iyi olursa olsun kendi kendine çekilen bu fotoğrafların çoğu, doğru dürüst bir fotoğrafı yani üzerine düşünülmüş yaratıcı kararlar ve belli bir görme biçimiyle ortaya çıkmış bir fotoğrafı yaratan her neyse ondan yoksun olduğundan bana göre hiçbir değeri yok. ” s.15

Bazen çocuklarımın odasına girdiğimde, yaşamlarımızın ve yaşadığımız yerlerin birbirlerinin izlerini taşırken ne denli yaklaştıklarına dair güçlü hislere kapılırım. Boş odada bile hala nefesleri varmış, tüm anıları ve hayalleri her nasılsa bir kumaşın kıvrımları ya da bir yüzeyin damarları ile görünmez biçimde kaynaşmış gibi gelir. Sadece teknolojinin soğukluğuna nüfuz edilemez ve parmaklarınızı bir bilgisayarın klavyesinde, bir tabletin kapağında ne kadar gezdirirseniz gezdirin çocuğunuza ait hiçbir his yoktur. Bir şifre, kullanıcısının yaşamına dair herhangi bir iz bulmanıza engel olan bir güvenlik duvarı vardır ve bu yüzden odanın geri kalanından ayrı dururlar. ” s.53

Yol boyunca pek bir şey olmuyor. Tom benzincilerde duruyor, kahve alıyor vs. Önemli sayılacak tek olay bir kadının yoldan çıkıp şarampole yuvarlanması ve Tom’un ambulans çağırması. O gelene kadar da kadınla sohbet etmesi ama artık o kadar hassas ve kaybolmuş ki her kelimede, her insanda bir anlam arıyor.

GPS uygulamasındaki kadına verdiği tepkiler, baba olmakla ilgili gelgitleri, finalde korkusu ile yüzleşip Daniel’in son fotoğrafını silmesi, kızı ile kızak kaymak hayali ve daha sayamayacağım pek çok şey ile içinde rahatça gezindiğim, kendimi satırlara bıraktığım güzel bir roman Bilinmeyen Ülkede Yolculuk. Rahatlıkla tavsiye ediyorum.