En sevdiğim mevsim başladı. Çok şükür; bir Ege yazını daha sağ-salim geçirdik. Bu yaz bana daha az sıcak geldi çünkü ev kuzey cephe. Eski evde cayır cayır güneşli bir güne uyanıyordum. Işık gözlerimi acıtıyordu. Hem yatak odası hem mutfak güney cephedeydi. Bir sabah insanı olarak güneşsiz, serince bir mutfağa girmek, tezgahı toplamak /kahvaltı hazırlamak / egzersiz yapmak gibi enerji gerektiren şeyleri hava ile savaşmadan yapmak ne güzelmiş.
Genel olarak yazın nasıl geçtiğini pek anlamadım. Zaten okullar geç kapandı: 20 haziran. Öncesinde birkaç gün kurban bayramı için Hatay’a gitmiştik. Kayınvalidemin felç sonrası durumu ile yüzleşmek zor olsa da eşi-dostu görmek, koşulsuz sevgiyi tatmak gibisi var mı? Haziran sonunda yeğenlerimin nişanı-düğünü vesile oldu ve annemde 10 gün geçirdim. Temmuzda sadece 2 gün Leros’a, 2 gün Dalyan’a, 1 gün de Ortaca’ya gittim. Az seyahatli bir mevsim oldu.
Önceki yazlara göre daha çok denize girdim. Kadıkalesi Pitos ve Akyarlar Zorba Beach’leri kızlar sayesinde keşfettim. Bir gün de Gündoğan Orkide’de denize doydum. En çok Dalyan’daki tekne turunda elbette.
Bu sene sınav -okul stresimizin olmadığı bir yıl geçirdik. Emre’nin sınıfı eğlenceli, uyumlu, sevimli çocuklardan oluşuyordu ve öğretmenlerin gözdesiydiler -Biz de onların yalancısıyız-. Eren arada zorlansa da uyum sağladı ve fena sayılmayacak bir yıl geçirdi. Okulun kapanması eski eve kiracı gelmesinin gerilimi ile karıştı. Bu ev sahipliği vb detaycı-uyanık olmak gerektiren işler pek bizlik değil.
Eşimin ev değiştirme konusunda isteksiz olmasının birçok sonucu oldu: İlk olarak doğru düzgün taşınamadık. Eşyalı eve taşınmak zaten zor arkadaşlar. Sonuçta tek başıma sırt çantası ile doktora yapmaya gitmiyorum, iki çocukla tam zamanlı işlerde çalışan ebeveynler olarak işleyen bir düzene ihtiyacımız var. Yarım yamalak taşındık ve ancak bir senenin sonunda az-çok bir düzen oturtabildik. Ortama-çevreye alıştık. 3 hafta sonra tam bir yıl olacak: Geriye dönüp bakıyorum da nasıl cesaret etmişim? Bazen pişman oluyorum, bazen ”iyi ki” diyorum ; fevri bir eylem değildi sonuçta. Yıllardır düşünüyordum bunu, ölçüp biçiyordum. Bazı şeyleri sadece yapmak lazım, bir noktada o yapma işi zorunlu. Öbür türlü arafta kalakalıyor insan. Ne oradasın ne burada. Yalnız yaşasak dert değil ama eşim aynı fikirde olmayınca çok zor oldu; hala da zorlanıyoruz… Hayırlısını dileyelim; umarım arkası kolay olur.
Emre’nin kasım 2024’de başlayan şeffaf plakla ortodontik tedavi işi olmadı maalesef. Klasik diş teline geçiş yapıldı geçen hafta. 4 tane sağlam dişi çekildi yer açılması için. Zor oldu.
Leros feribotundayız. Çocuklarım büyüdü.
Beyazlarım çok arttı bu yıl.
Bu yaz çok üzücü bir kararla antik tiyatro konserleri yapılmadı. Eve yakın The Beatles Bar’da Hazal Lambacı’yı ve geçen hafta Kurtalan Expres’i dinledik. Harikaydılar. Bir akşam The Social Bar’a gittik, bir-iki akşam Yat Kulüp’e, Veli Bar’a.. Bunlara da şükür.
Bol bol okudum. Zaten yazın daha çok okuyorum. Hem Bodrum’daki hem online kitap kulüpleri sayesinde yepyeni yazarlarla tanıştım.
Elif, Burcu ve Sema ile takıldık sıkça. İyi ki kadın arkadaşlarım var. Hepsine minnettarım. Köpek Elif’in köpeği. Bir gün güzel mekan İnspera’da LGS ağlaşması yapmıştık. O gün çekmiştim resmi.
Dışarda yeme-içme bugün en büyük lüks. Bir gün en sevdiklerimden biri olan Vamos’da keyif yaptık. Çok iyi geldi.
Bugün okullar açıldı. Yaz resmen bitti. Hoşgeldin canım sonbahar 🙂
Harika görselleri olan bir hesap @emilyduffincountryillustrations
Yazdan birkaç kare daha:
İlk kez bir kitap toplantısında dördümüz bir aradayız.
Felekten çalınan günler.
Akyarlar Belediye Kafe atmosferi ile beni benden aldı. Çok güzel. Akyarlar bu yazın en tatlı keşfi.
Dalyan 2025
