Kahraman deyince aklınıza ne geliyor? Büyük işler başaran, güçlü, yenilmez adamlar mı? Eskiden çok eskiden benim de öyleydi. Şimdilerde ise küçük ya da büyük çocukları olan ve onlara yılmadan bir şeyler vermeye çalışan her anne-babaya kahraman gözüyle bakıyorum. Gün içinde tanık olduğum kahramanlık anlarını yazasım geldi bugün.
-Sabahları çocuklarımla biraz daha vakit geçirmek için beş dakika daha uyumayıp erken kalktığım anlar.
-Tam bir yemek seçici olan Emre’nin hem kendisi yemeyip hem bize yedirmediği, ”o ekmeğin kenarı niye kesik, patateslerim niye büyük, siz yedirin, sevdiğim bir şey yok bu sofrada ” minvalinde onlarca cümle ile lokmalarımızı boğazımıza dizdiği her öğünde ”yürü git, tv seyret , yemezsen yeme ” dememeyi başardığımız ya da gönlünü yapıp boğazından zararlı olmayan birkaç lokma geçmesini sağladığımız her akşam.
– Yer yatağında yatan Eren’in yanında kah peksimet gibi incecik yastıkta, kah başımı dayadığım koltuk kenarında, üstüm açık uyumaya çalıştığım, yine de her ağladığında emzirmediğim, sabahları uyanabildiğim ve çocuklarıma sevgiyle bakabildiğim her sabah. (Bu paragraftaki esas kahraman babadır).
-Kreşe gittiğimiz nefis mandalina bahçeli yollarda sohbet ettiğimiz, arabadan inerken yeleğini, ayakkabısını giydirmek için mücadele ettiğim, huysuzluklarına katlandığım Emre’yi yine de sarılarak, öperek okulda bırakabildiğim her sabah.
-Okula çocuklarını getiren, onlarla sabırla konuşan, istemeye istemeye vedalaşan babaları gördüğüm her an.
– Eve gidip çoğu zaman üstümü değiştirmeden mutfağa daldığım, bacaklarıma dolanan Eren, yardım edebilir miyim diyen Emre, yorgun ve gergin baba ile hazırladığımız her sofrada, gülebildiğimiz, neşemizi koruyabildiğimiz her anda..
-Per perişan evimi toparlamaya çalıştığım, okumadığım kitapları, giymediğim kıyafetleri ayırıp sağa sola dağıtabildiğim, evimi boşaltmaya gayret ettiğim her temizlik seansı.
-Emre’nin kitap okuyalım dediği her uyku seansı. Demek ki sevdirebiliyorum kitapları.
En süper kahraman biziz anne-babalar. Kesin bilgi. Yayalım.
TÜM YORUMLAR
😉 ellerinize saglık yalnız benimki kitabı uykudan kaçmak için bahane ediyor sanki, okusam sabaha kadar okurum cocuk gece kitaptan bıkmıyor ama sabahları bir sayfa bile dinlemiyor. Genelde kendi okur sabahları.