2020 nasıl geçti?

Ocak: Nadiren başarabildiğimiz bir şey yapıp haftalar öncesinden organize olmuş ve Kapadokya’ya gitmişiz ocak sonunda. Yolda yağan kar, konakladığımız Double Tree Hilton, ilk kez gördüğümüz güzelim peri bacaları.. Babamın arabasıyla rahat rahat gidip gelmişiz. Onunla ilgili her şeyin sonuna yaklaştığımızı bilmeden..Araba satıldı çoktan. 2019’un 31 aralık gecesi annem, babam, Zeynep’ler ve Gülden bizdeydi. Bir daha asla babam olmayacak.

Şubat: 1 şubatta babamı kaybettik. Şükür ki pandemi ilan edilmemişti, cenazesine gidebildik, Türkan’la Ecem’le sarılıp ağlaşabildik.

Mart: 11 martta covid belası ile resmen tanışmışız. O güne kadar gayet normal bir hayat sürüyormuşuz. mesela 5 martta çocukları, şimdilerde aramız serin olan bir arkadaşa bırakıp motorcu tayfasıyla Ula’ya gitmişiz. Ted kolejde Uğur Batı2yı dinlemişiz Sema ile. Emre’yi bursluluk sınavlarına götürmüşüm. Allah biliyor ya ”okullar 3 hafta tatil” haberini görene kadar covid19’un varlığını reddettim.

Tam da o gün 7 yıllık fiorinomuzu siteden bir komşuya sattık , mesai arkadaşımızın arabasını alana kadar birkaç hafta arabasız kaldık. İşe motorla gidip geldik . İkinci televizyonumuzu da arabayı teslim etmeden getirelim diye yine 12 martta aldık.

İlk günler yoğun bir anksiyete yaşadık. Ne yapacağız, çocuklar ne olacak ? Yakın arkadaşlardan birkaçı ve bazı mesai arkadaşlarımız çocuklarını memlekete gönderdi, otelde kalmaya başlayanlar oldu. Elbette biz bunları düşünmedik bile.

Martın kalan kısmında Netflix’e dalmışım. Affair izlemişim.

Nisan: Covid poliklinikte hasta bakmaya başlamışız. 2004 ve 2005’de acemice yaptığım pratisyenliktan tam 16 yıl sonra yeniden hasta-reçete-sistem döngüsüne girmek benim için büyük bir gerilim oldu . 8 ay sonra nihayet az buçuk ne yapacağımızı biliyoruz.

Geçen yıl hayatımızda sadece EBA uygulaması olmuş. Eren 1. sınıf olduğu için pek üstüne düşmemişiz. Emre ile EBA TV dinlemeye gayret etmişiz. Eşim alt kattaki atölye, marangozluk işlerine sarmış. Birazcık bahçe ile uğraşmışız.

Mayıs: Siteye taşınan yoga hocası ile sabahları yogaya başlamışım. Yaklaşık 2 ay devam ettik ve çok da iyi geldi.

Bol bol okumuş, izlemişim. Valeria ve Alef isminde iki diziye takılıp Alef’den ilhamla akademik dünyaya dönüş hevesine kapılmışım. Olmadı tabi öyle bir şey.

Emre 10 yaşını doldurmuş. Vay vay..

Haziran: Çocukları sünnet ettirmişiz. Öyle, apar topar. Ecem yanımızdaymış.

Temmuz: Anneme gitmişiz bir haftalığına. Tuğba’nın bebeği olmuş, Abant’a gitmişiz. Bahar’la buluşup uzun bir kahvaltı yapmışım. 15. evlilik yıldönümünü İstanbul’da kutlamışız baş başa.

Ağustos: Emre online da olsa mezun olmuş. İlkokulu bitirmiş. Havuz başında takılmışız bol bol. Tekne kavramı ile tanışmış ve şaka maka kelepir bir tekne alan yöneticimiz ile ortak olmuşuz. İnşallah bu bahar denize kendi teknemizle açılacağız .

Hatay’a gitmişiz ayrıca. Erdallarla buluşmuşuz. Nihayet eğitimin artık uzaktan olacağını kabul edip çocuklara yeterli donanımı sağlamaya başlamışız. Yazıcı, bilgisayar, tablet, kulaklık, kamera almışız.

Eren’in 7. yaşını kutlamışız.

Eylül: Günübirlik tekne ile açılmışız. Emre’nin olta sevdası başlamış. Sıcaklar uzun sürmüş. Bir gece dolunay pikniği yapmışız. İşyerinde 1 yılın ardından bir oda arkadaşım olmuş.

Ekim: Okuyarak, izleyerek geçmiş koca ekim ayı. Emre’ye destek olan üniversiteli kız gelmeyi bırakmış ve aklımızın evde kaldığı zor günler başlamış.

Kasım: Marmaris ve Selimiye’ye gitmişiz günübirlik. Anneannem ölmüş.

Aralık: Ara ara evde kaldığım, uzaktan eğitim çilesine ortak olduğum, mesai arkadaşlarımla daha yakın olduğum, Ayça ile bol bol lafladığımız, Sema ile dertleştiğimiz, öyle ya da böyle kendimize mutluluklar icat ettiğimiz (yeni yıl hediyeleşmesi yaptık, arkadaşım bana Yargıcı’dan küpe almış ) ARALIK AYININ bugün son günü.

Aşı Türkiye’ye geldi dün. 15 gün sonra aşılama seferberliği başlayacak. Umuyorum ki pandeminin seyrini değiştirir. Tanıdığım neredeyse herkes, bütün teyzelerim, komşularım covid geçirdi. Amcamı kasım ayında covid nedeniyle kaybettik.

2021 NASIL GELECEK, NE GETİRECEK BİLİNMEZ..TEK ARZUM 2020’Yİ aratmasın. Biz sosyal izolasyonla yaşayabilecek insanlar değiliz. Tek mutluluğumuz birlikte takılmak, yemek, içmek.. Ekonomik açıdan çok sarsıldığımız ortada, uzaktan eğitimle bir yere varamayacağımız da..

Herkese sağlıklı, keyifli, komplo teorileri ile gölgelenmemiş yeni bir yıl dilerim.