Dün gece çocuklara iki kitap seçtim: Alışverişe Çıkmak İsteyen İnek Mö La La ve Bella Donna Patlayan Büyüler. 11 ve 8 yaşındaki oğlanlara okul öncesi sayılan bu resimli kitapları okumak en büyük keyfim. Alt-üst takım pijamalar giyilmiş , dişler fırçalanmış ve makul bir saatte yatmaya gelinmişse hele bu okuma faslı yarım saati çok rahat geçiyor.
MÖLALA’da şöyle bir sayfa var:
Pete ile başlayan ikinci cümlede ilk anda Pete’nin özne olduğunu anlamadım ve virgüle dikkat etmeden Pete, Benekli ve Mölala şeklinde ara vermeden okudum . Sayfa bitmeden Emre şöyle dedi:
”Anne hani sen bir kitap okuyordun, virgülle ilgili bir şey vardı, sen de burada yanlış okudun, Pete dedikten sonra duraklaman gerekiyordu.”
İşte o cümle ve o kitap:
HAT’ın Harfler ve Notalar’ını ben Düzce’den dönerken arabada okuyordum yani ocak ayının sonuydu. Saatler süren yolculukta sıkılan çocuklara da ara ara bazı cümleleri okumuştum, 11 yaşındaki Emre’nin 3 ay sonra bunu hatırlaması, ne demek istediğimizi anlamış olması ve bunu bir çocuk kitabında benim önüme çıkarması…Tanrım..”Ben bu hayata bunun için gelmişim” dediğim, içimde patlayan havai fişekleri hayran hayran izlediğim mücevher değerinde bir an yaşadım.
Teşekkür ederim oğlum, varlığın için.
TÜM YORUMLAR
Ben de bol bol okurdum oğluma küçükken. Hâlâ anarız. O günler aklıma geldi:)
Ve Emre beni gülümsetti:) Aferin ona!