Bütün yıl uyurgezer gibi yaşadıktan sonra yıl sonu dökümü yapmayı canım istemiyor fakat yapınca mutlu oluyorum. Koskoca bir yıl nasıl geçmiş, neler olmuş, nelere sevinip nelere üzülmüşüz görmek iyi hissettiriyor. Geçmiş yılı düşündüğümde bol bol sanal alışveriş yapmış olduğumu, bölünmüş bir zihinle yaşadığımı, arka planda hep bir şeylerin döndüğünü, reels bataklığında kaybolduğumu, Netflix’de epey zaman harcadığımı, daha az kitap sevdalısı olduğumu fark ediyorum.
2023’ten aklımda ve gönlümde en çok kalan kardeşimin yıllar sonra memlekete gelmiş olması. Bütün aksiliklere, karmaşaya ve memnuniyetsizliklere rağmen o kadar iyi geldi ki bana. Bazı şeyler sadece onunla olunca güzel güzel, bazı şeyler sadece onunla konuşulabiliyor. İyi ki geldi, iyi ki annemle vakit geçirebildi.
Ülkenin hali, enflasyon filan o mevzulara hiç girmeyeceğim.
OCAK
Kasım 2022’de eşimi 4 aylığına Sudan’a göreve uğurladık. Yıllar sonra ilk kez bu kadar ayrı kaldık. Onun gittiği hafta sonu annem geldi 2 teyzemle beraber. Teyzemler gittikten sonra annem 1 ay daha kaldı. Annemle ve Serkan Beyle takıldık bol bol. Arabayı değiştirme telaşı ile geçen aralık ayından sonra, ocağın ilk haftası yeni arabamızı abim taa Kayseri’den alıp getirdi.
Sudan’da çalışmak epeyce değişik bir deneyim oldu eşim için. En güzel yanı çoluk çocuk tasasından uzakta, tamamen kendine odaklanabildiği, bomboş bir odada olsa da her gün spor yapabildiği bir ortamda olmasıydı. Fakirliğin, pisliğin, gelişmemişliğin boyutları inanılmaz, bizden 100 yıl gerideler diye anlattı döndükten sonra. Gittiğine hiç pişman olmadı.
Eşim yokken ebeveyn banyosunda ufak bir tadilat yaptırdım, girişi boyattım. Annemle Şoray Uzun Yolda ve Azeri bir çiftin şahane videolarını içeren Kend Hayatım kanalını izledim.
ŞUBAT
Ah şubat ah. Son yılların en zor ayıydı. 6 şubat sabahına herhangi bir sabah gibi uyandım ve telefonu elime aldığım an haftalar sürecek bir kaos başladı. Çok büyük bir deprem olmuştu. Eşimin bütün ailesinin yaşadığı Hatay dahil olmak üzere tam 10 il etkilenmişti. Eşim 1 ay erken döndü ve ailesini alıp bize getirdi. Ramazan ayının başladığı ilk gün onları tekrar memlekete uğurlayana kadar çok yoğun duygular yaşadık.
Depremden önce çocuklarla İzmir’e gittim, çocuk endokrin hocasına. Emre’nin beslenmesini gündem maddesi yaptık. Diyetisyene gittik.
MART
Misafirler gittikten sonra rutinlere dönme ayı oldu. Elvan’ın geleceği kesinleşti. Biletini aldıtan sonra oturup bir güzel ağladım. Annemin evi için yoğun bir tadilat- eşya yenileme sürecine girdik. İşin başında yeğenim ve eşi durdu, bize daha çok para harcama ve ürün seçme işleri düştü.
NİSAN
Düzce’ye gittim. İstanbul’a gittim. Ankara’ya sınıf gezisine gittim. Bol bol pasta yedim. Hayatımıza tavşanlar girdi.
MAYIS
Görümcem geldi ailesiyle. Karavan hayatını dinledik onlardan, birlikte yakın arkadaşımın kardeşinin düğününe bile gittik. Tavşanlar yavruladı. Seçim oldu; olmaz olsaydı. Tekerleği patlamış kamyonun durabileceği son durağı da kaçırdık. Kahrolduk.
HAZİRAN
9 haziranda Elvan’ın gelişi ile başlayan hareketlilik 6 temmuza kadar devam etti. 2 gece hariç hiç ayrılmadık.
Eren’in mezuniyeti oldu ve miniğim de ortaokula geçti.
TEMMUZ
6 temmuzda Adana’ya uçtum. Hatay, Ankara, sadece 1 hafta süren köpekli hayat. Tavşanları da köpeği de sahiplendirme stresi. İnanın bir canlıyı eve almak evden çıkarmaktan çok daha kolay.
AĞUSTOS
Dinlenmekle geçti. Tekne ile sadece 2 kez açıldık. Denize de 2-3 kez gitmişizdir. Havuza bile doğru dürüst gitmedim bu yıl.
EYLÜL
Abimler annemin üst katına taşındı. Emre devlet okuluna geçiş yaptı. Elbette uyum sağlar mı diye endişelendim; esas sıkıntının ileride olduğunu bilmeden.
İzmir ve Çanakkale seyahati yaptık. Oldukça zorlayıcı oldu fakat çok şey kattı bize.
EKİM
Özel dersler,8. sınıfa alışmaya çalışmak, Evin yansın Cemalettin diyen Bilal’in ruh halindeyim. Yeni nesil soru saçmalığı bakalım daha ne kadar sürecek.
KASIM
İkea İzmir yolculuğu, büyük dekorasyon değişiklikleri, balkona korniş takıp tül asma mutluluğu. Yıllar sonra bir kongreye katılma şaşkınlığı. Büyük haber: ÖZEL HOCA İLE ZEYBEK DERSİ ALDIK!
ARALIK:
Veli toplantısı sonrası yaşadığım şok ve okul değiştirme meselesi gündeme geldi. Uğur Kolejini beğendik, Final’e gittik. Günlerce geçmeyen yürek daralması ve sinir bozukluğu sonrası yavaş yavaş toparlandık.
Yıllar süren dekorasyon, eşya alma, mobilya beğenme , evin orasını değiştirme, burasını yıkma maratonu olabilecek en güzel şekilde noktalandı. Otobüse binip İnegöl’e mi gitsem, uçağa atlayıp İstanbul’a mı gitsem derken , İzmir’de saatler geçirmişken (Özkul mobilya ve Classi İnteriors; sağolun var olun) 2 hafta önce Kelebek Mobilyada çat diye aynı serinin koltuk takımı ve yemek odasını hem de teşhirden alma şansını yakalayınca kredi kartlarını koyuverdik satıcının önüne. Dün gelen misafirimiz bizim yerleştirdiğimiz şekli tam tersine çevirince iyice beğendik.
Geçen hafta iki ayrı ekiple yeni yılın gelişini kutlamayı da başardığımıza göre :
Hoş geldin 2024 🙂
TÜM YORUMLAR
Bu yılın en güzel yazısı da (bence) Her Şeyin Bekçisi Olmak’tı, tekrar tekrar okudum. Ailenizle mutlu yıllar diliyorum, sevgiler.
Evet, aslında blogla ilgili de bir döküm yapmalıyım:) Teşekkürler
Dopdolu bir yıl olmuş, umuyorum 2024 çok daha güzel olur..