Ramazan Bayramı 2024, Hatay

Elektrikli araçla nasıl olacak diye merak içindeydik ama riskleri göze alıp pazar sabahı yollara düştük.  İlk molayı Muğla’daki  Yörem restoranda verdik. Şöminesi ve ahşap oyma tavanları ile çok sevdiğim bir yer. Yolumuz o tarafa düşerse mutlaka uğramaya çalışıyoruz. Eren’in düşüp de kafasını yardığı yer ayrıca ve bu detayı çocuklar da hatırlıyorlar.

Strese girmemek için bir gece Seydişehir’de konakladık. Ortalama 2.5 saatte bir yarım saatlik şarj molası verdik. Benzinli arabayla gitseydik 14 saat sürecek yol şarjlı araçla 17 saat sürdü.

Yörem Restoran, Muğla

Resimlerden anlaşılmıyor fakat yol boyu uzanan sıra dağların görüntüsü beni mest ediyor. Hele Torosların heybeti baş döndürücü. Her yer çiçeklerle doluydu, her yer yemyeşildi. Sandığımızdan daha kolay ve daha keyifli bir yolculuk oldu.  Sık sık durmamızın olumlu tarafı çok yorulmamak oldu, bizi yoran saatler boyunca yol gitmekmiş meğerse.

İlk durağımız görümcemin evi oldu. Oğlanlar ekran başındayken güzelce kahvelerimizi içtik, @eddahandmade markasını kuran görümcemin çantalarını inceledik.  İki tanesini de aldık tabi ki.

Kayınvalidemin evi ağır hasarlı olduğu için yıkıldı maalesef.  Bir ömür emek verilmiş güzelim evin enkazına gittik. Gözle görmek çok üzücü oldu.  Yeni evleri üstteki apartman. İnşallah ağız tadıyla uzun yıllar otururlar.

Ramazanın son günü eltimin evinde toplandık. Bu fotoğrafı çektirebildiğimiz için çok mutluyum. Sadece Eren yok, ne dediysek ikna edemedik.

Eşimin baba ocağından kalanlar. Çocukların durduğu yer arabamızı koyduğumuz yerdi. Sarmaşık güllerin güzelliğine bakar mısınız?

Bir bayram klasiği olarak Sıdıka halanın evinde tavuklu pilav ziyafeti. Melek tabiatlı en küçük halamız Kudret’i depremde kaybettik, Hacılar köyündeki dede evi de yıkıldı. O tarafta kapısını çalacağımız tek ev artık burası. Üst kata küçük gelin yerleşti. Pırıl pırıl, kocaman bir ev döşemişler. Halı altı elektrikli ısıtıcıyı ilk orada gördüm. Balkondaki saksılarda rengarenk kalanşo çiçekleri yetiştirmiş. Migroslarda 3-5 çiçek açmış minicik saksılardan sonra çok şaşırdım. O kadar coşkulu açmış hallerini hiç görmemiştim. Eşiyle beraber yerli yerince kurdukları hayatın mutluluğu bana da bulaştı. After Life’daki repliğin tam yeri değil mi şimdi?

Bayram ziyaretinde mekan tavsiyesi istedim; sülalenin en gençlerinden Osman sahil taraflarında Sem Usta diye bir yer söyledi ; bir heves gittik , maalesef yer yokmuş! Koskoca mekanın dolu olmasına hem şaşırdık hem sevindik ve rotayı ikinci sıradaki Emin’in Yeri’ne çevirdik. İlki ne kadar janjanlı ise ikincisi de o kadar salaştı. Naylon perdeler, köşede yığılı pet şişe kolileri, kasa başındaki muhabbet kuşu, bölge haritası gibi tüm detaylar mevcuttu. 6 kişi kebap yedik. Salatası, içeceği dahil 1200 lira hesap geldi. (Bodrum’dan sonra bize  ucuz geldi.) Ayrıca Hatay’ın ne kadar farklı etnik kökenler barındırdığını bir kez daha anladık, biz oradayken dedeler, nineler, torunlar kocaman bir aile geldi. Kadın-erkek buzdolabından biralarını alıp hep beraber içtiler.  Arap Alevileri olduğunu söyledi eşim; konuşmalarından anlamış. Şu güzelim ülkede, bu kadar zengin bir coğrafyamız varken, bir sürü millet bir arada huzur ve zenginlik içinde yaşamayı bir gün başarabilecek miyiz?

İskenderun Ziraat bahçesine gittik. Kalabalıktı ama çocuklar tadını çıkarabildi. Alan büyük olduğu için rahatsız olmadık. Biz de üç kadın çoluk-çocuk muhabbeti yaptık.

9 yıl önceki halimize epey şaşırdık. Özellikle erkekler ne kadar gençmiş.  Yılların hızına hayret etmek 40’lı yaşlardan sonra bir tür alışkanlık oluyormuş a dostlar.

Bir Hatay klasiği olarak sarma içini çiğ çiğ yemeyi ihmal etmedik.  Hatay deyince zaten neredeyse bütün olay yemekle ilgili. Çok sevdiğim Petek Pastanesi’nde oturamadık ama eltime giderken künefe ve ekmek kadayıfı aldım neyse ki mekan yerli yerinde, kalabalık ve gayet güzeldi. Künefelerin tadı-kalitesi de aynıydı.

Yemesiyle, içmesiyle, eş-dost ziyaretleriyle, Demir’in Boran’ın tatlı halleriyle bir bayramı daha birlikte geçirdik. Şükürler olsun 🙂

Zemheriden daha soğuk başkasına muhtaç olmak