Perşembe günü okulda okulda Alman Kültür günü yapılacakmış. Aldı beni tatlı bir telaş. Böyle alengirli işleri pek severim ama İspanyol günü olsa heyecanlanmam çünkü İspanya’ya dair hiçbir fikrim yok. Almanya öyle mi? Kardeşim neredeyse 30 yıldır Berlin’de yaşıyor; oralara dair epeyce duygu, düşünce ve deneyime sahibim.
Alman kültürü deyince benim aklıma şunlar geliyor:
-Dakiklik. Bir Almanla randevunuza geç kalmamalısınız.
-Tonla kağıt işi. Resmi daire, tapu, konsolosluk, vergi vb her ne işiniz olursa olsun bir sürü evrak toplamalısınız. Öyle e-devlet filan yok.
-Kurallara aşırı bağlılık.
-Kremalı pastalar, mis gibi ekmekler, sandviçin onlar için ana yemek olması
-Temiz caddeler, kocaman yemyeşil parklar
-Balkonsuz dümdüz apartmanlar
-Nazi geçmişlerini paraya çevirmiş olmaları. Yahudi katliamı ile ilgili her şeyi müzeye dönüştürmüşler ve çok iyi belgelemişler, korumuşlar.
Okula katkı olarak ne yapabilirim diye düşünüyorum. Aklıma ilk gelen Berliner pasta almak. . Burada iyi yapan bir yere sipariş verdim. Üstlerine de kendim Alman bayrağı yapıcam minik minik. Oğlanları gaza getirebilirsem bir slayt gösterisi hazırlarız ; ne güzel olur. Var mı başka fikirleriniz?
İyi ki okul var. İyi ki çocuklar var.
Not: Mandalina almak için yol kenarında satış yapan teyzelerden birinin yanında durduk. Teyze hem peltek konuşuyor hem dediğimi anlamıyor gibi. Çekirdeksiz mi dedim 2-3 kere. Evet dedi. Aldık koca bir poşet. Aldıktan sonra ”Valla bu kadın biraz saf ” minvalinde bir şey söyledim. Eren ne dedi?
” Anne, kitabı kapağına bakarak yargılama” – Bunu İngilizce söyledi.-
Böyle laflar edince çocuklar, biz bunlardan çok şey bekliyoruz ama yanılıyoruz. Alman günü ile ilgili nasıl bir poster yapalım soruma bir sürü atar yaptı. O istememiş ki bunu yapmayı. Ben istemişim vs.
