Ana Evi, 2021

Şubat 15, 2021
318
Views

Perşembe sabahı sekiz gibi yola çıktık, akşam altı buçuk gibi ulaştık. Son güne kadar hava ilkbahar kıvamında seyretti. Hatta giysilerimiz kalın geldi. İnce birkaç kıyafet getirmediğime pişman oldum.

Yola çıkmadan önce kayınvalidem hastaneye yattı. Onun üzüntüsü ve eşimin 2 gün Adana’ya gitmesi bu seyahatin ana konularından biri oldu. İnşallah çok zorlayıcı bir süreç olmaz.

Pazartesi günü Abant’ta kar görürüz umuduyla Bolu’ya gittik. Açık mekan bulamadık, oteller de pandemi sebebiyle sadece otel misafirlerini kabul ediyormuş. Son anda Emre bir yer gördü, Abant Camping tabelalı. Baktık içerde ışık var, şükürler ederek girdik. Göl manzarasına karşı uzun uzun kahvaltımızı ettik. Eren son yarım saat uyandı, şömine karşısında keyif yapmaya devam etti.

Sonra ver elini Kartalkaya Kayak Merkezi. Abant’tan oraya ulaşmak 2 saate yakın sürdü ve yol ayrımlarında doğru dürüst tabela yoktu. Otellere doğru gidersek kayak merkezine ulaşmış oluruz mantığıyla ilerledik. Yollar tertemizdi. Hiç kar yoktu ama iki saatin sonunda özlediğimiz görüntüye kavuştuk. O kadar yolu gittiğimize değdi.

Emre’nin botlar Abant’ta buz üstünde yürürken ıslandı, güne benim çizmelerle devam etti.

Güzel ülkemizde yok yok, deniz de var, kar da amma velakin yaşamak denen kavram sıradan vatandaş için neden bir lüks anlayamıyorum. Pandemi var diyorsak otelde konaklamayacakları hiç yukarı çıkarmayın. Madem çıkarıyorsunuz oraya çay-kahve ve tuvalet için konteyner koyun. Tatile gitmek sadece 3-4 bin gecelik fiyatı olan otellerde konaklayacak olanlar için mi mümkün?

Şükür karnımız toktu, çişimiz de gelmedi. Oğlanlara kayak tulumu almıştım, sıkı sıkı giydirdik. Zor bela iki tane kızak kiraladık, bir saate yakın kaydılar tepeden aşağı. Oldukça küçük bir yer Kartalkaya. İkinci sınıf (!) vatandaşlara açık tek alan vardı, yine de kar hasretimizi giderdik. Eren dönüşte kustu, hasta mı oluyor diye korktuk ama o günden beri bir şeyi yok.

Bolu’da oturan arkadaşlarımıza uğradık, yiyip içip evimize döndük.

Salı sabahı eşimi Sakarya otogara bıraktım. Oradan servisle Sabiha Gökçen’e gitti, ben de Bahar’la buluşup yıllık terapi şenliğimizi gerçekleştirdim. Evde uzun bir kahvaltının ardından dışarıya çıktık, kahve bardakları elde uzun uzun yürüdük. Kocalar, çocuklar, iş-güç, para, diziler kitaplar gibi nice mevzuyu birkaç saate sığdırdık.

Çarşamba sabahı teyze oğlum ricamı kırmayarak Emre’yi ava götürdü. Sabah erken kalkıp ona hazırlandık. Yağmura rağmen yakında bir otlakta iki saat geçirip geldiler. Sanal dünyanın dışında bir şeyler yapmasını o kadar çok önemsiyorum ki ne olsa hayır diyemiyorum.

Gerisi teyzeler, yengeler, amca- teyze kızları ve onların binbir çeşit mevzusu etrafında geçti.

Çabucak veda zamanı geldi.. Camda el sallayan annem, kapının önündeki yengem. Yolluk yapıp getirmiş bize misler gibi. Ben tıpkı babam gibi yola çıkmadan çocuklara patladım ve sinirli sinirli çıktık evden. Hayatla baş edemeyen tuhaf bir yoksulluk hali bu.. Veda edemeyen, kavuşamayan, nerede ve kiminle olursa olsun o ana ”yerleşemeyen” , hep tedirgin, hep yukardan kendini gözleyip beğenmeyen bir garip hal..

Bu sefer de böyle geçti ana evinde bir hafta. Şimdi yeniden çekirdek aile ıssızlığına alışma vakti.

Etiketler:
Kategori:
Günlük · Seyahat

TÜM YORUMLAR

  • Hayatla baş edemeyen tuhaf bir yoksulluk hali bu.. Veda edemeyen, kavuşamayan, nerede ve kiminle olursa olsun o ana ”yerleşemeyen” , hep tedirgin, hep yukardan kendini gözleyip beğenmeyen bir garip hal.

    Leyla Şubat 15, 2021 9:13 pm Yanıtla
    • Bir anda çıkıyor bu cümleler, hiç aklımda yokken, ben de bilmiyorum nasıl oluyor 🙂

      Aydınlık Yüz Şubat 16, 2021 12:23 pm Yanıtla
  • Elif hanım, nasıl bir tarif bu, benim bu, aynısı.

    Leyla Şubat 15, 2021 9:14 pm Yanıtla
  • Bahar hanım, umarım iyidir.
    Çok iyiliğini gördük. Beni bu hayatta sabırla dinleyebilen nadir insanlardan.

    Leyla Şubat 15, 2021 9:17 pm Yanıtla
    • Aaaa, selam. Siz önceden de yazmıştınız bloga değil mi? Sağlığı yerinde, selamınızı iletirim. Belki kendisi de görmüştür yorumunuzu.

      Aydınlık Yüz Şubat 16, 2021 12:21 pm Yanıtla
  • Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.
    Sevgiler

    Leyla Şubat 17, 2021 3:04 am Yanıtla

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir