Pera Palas’da Bir Doğum Günü Kutlaması

Çok uzun yıllardan sonra doğum günümü Düzce’de kutlama şansım oldu.

Bu sene tam 4 pasta ile rekor kırdım. Tuğba, Sema, Nahit ve Melike sayesinde pastaya doyduk. Hepsine müteşekkirim.

Final kutlamasını ise Pera Palas’ın 8 masalı minicik kafeteryasında yaptık. Muma filan gerek görmedik zaten gidene kadar anamız ağladı ama değdi. Benim çok sevdiğim tarzda, ruhu olan, harika bir mekanda, geride kalan 45 yıla elveda dedim.

13.00-18.00 arasında rezervasyonla gidilen bir çay saati etkinliği varmış fakat bir gün önce aradığımda yer kalmamıştı. Yine de şansımızı denemek için girdik. Takım elbiseli bir bey vardı kafe kapısında, önümüzde 5 kişi olduğunu söyledi. İki çay alıp birkaç saat oturan da var, 15 dakika sonra çıkan da var deyince beklemeye karar verdik. Zaten yürüyecek halim kalmamıştı. 16 bin adım atmışız otele ulaşana kadar. En fazla yarım saat içinde sıramız geldi. Kahve ve çilekli tart aldık, biscottiler de çok lezzetli idi.

Burası bar tarafı, görseli Google’dan buldum. İnsanlar vardı, görgüsüz görgüsüz resim çektirmek istemedim. Harikaydı, keşke konaklama şansımız olsaydı. Fiyatlar baya uçuk gördüğüm kadarıyla.

2 kahve ve tart 270 liraydı ki bence çok makul. Vamos’u bırak, Manuela’da bile 300 den aşağı hesap ödemedik. Bodrum’da yaşamanın iyi taraflarından biri, pahalılık çok sıradan geliyor. Kızılkayalar’da bir ıslak hamburger 30 lira. Bence bedava!

45 yıldır dünyadayım. Acı tatlı nice hatıram olsa da çok şanslılar grubundayım. Müteşekkirim.

İnanamaya inanamaya geçse de yıllar, hep rüyada gibi olsam da yaşamak çok güzel şey. Hele çocuklar büyümüşse, kocam yakın gözlüğü takıyorsa, olduramadıklarıma inat olanlar sayılamayacak kadar çoksa, annem hala sağ ve aklı başındaysa, abim benim eve otobüsle gitmemi dert ediyorsa, kardeşimle ”Bunlar hep yaşlılık” muhabbeti yapıyorsak yaşamak gerçekten güzel şey.