Bayramda Hatay’daydık. Arabayla gidip dönmek epey zorladı. Herhalde bir daha yapmayız. Aracımız elektrikli diye rahattık ama en büyük gelir kaynağı vergi ve trafik cezaları olan güzide ülke politikamız sayesinde hem hız cezaları yedik hem de 70-80’legitmek zorunda kaldık ve yol çok uzadı.
Bayramda kalabalık bir sofraya oturmanın hazzını bir kez daha yaşadık şükürler olsun. Petek Pastanesindeki künefe kaçamakları, doğum günleri, görümcemin yeni butiğinin sevinci, çocukların kocaman olması gerçeği, eltimle tatlı bir eş zamanlılıkla spora-yürüyüşe takmış olmamız, millet parkındaki sohbetlerimiz , eş-dost hatta Bodrum’da görüşemediğimiz kuzenler, son gün bayram ziyaretine gittiğimiz sitenin havuzunda çocukların aşırı mutlu olması derken tatili anlayamadan bitirdik.
İlk gün Atik yaylasında kebap keyfi 🙂
Hem eşimin hem kayınbiraderimin doğum gününü kutladık.
Kayınvalidem 9 ay önce büyük bir felç geçirdi. Şimdilerde bastonla yürüyebiliyor, kendi işini görebiliyor çok şükür ama onun bu haline şahit olmak zorlu bir deneyim herkes için.
Eşimin baba evi de dede evi de depremde yıkıldı. Hatay artık başka bir yer. Antakya ve Kırıkhan koca birer şantiye. Yine de hayat devam ediyor. Ailenin en küçüğü 7 aylık Mustafa, kömbeler, evde sıkılmış kayısı suları ve acayip lezzetli çayların olduğu bu masa kalsın şuracıkta.
Emre arabadan inmese de Eren’le molalar verdik. Köfteci Yusuf neredeyse her mola noktasına şube açmış. Genellikle orada yedik. Yolda olmak, çekirdek aile olarak sohbetler etmek, çeşitli sürprizlerle karşılaşmak ne güzel! (Mesela dönüş yolundaki bir benzincide Bodrum’dan bir arkadaş ve ailesi ile karşılaştık.)
Yazacak çok şey olsa da iyice unutmadan notlarımı düşmüş olayım. Umarım hepinizin bayramı iyi geçmiştir.
