Bu periler -şanslıysam- ayda bir, ortalama iki haftada bir beni mutlaka ziyaret ediyorlar. Kulağıma ”Her şey bitti, boşuna uğraşma, ayakların yere bassın artık, bıkmadın mı hayal kurmaktan’ minvalinde laflar fısıldıyorlar.
Her defasında onlara kanmayacağım desem de boşta bulunduğum, gardımı düşürdüğüm zamanlarda ortaya çıkıyorlar ve asla kendilerini tekrarlamıyorlar. Yepyeni bir numaraları oluyor. Bağışıklık geliştiremiyorum.
Yorgunum.
Etiketler:
Depresyon YazılarıKategori:
Depresyon Yazıları
