Nasılım ?

-kendimi yukarıdan bir yerden izliyor gibiyim. garip bir durum. rüyada gibi. olanlara anlam veremiyorum. ürkütücü.

-dünsüz ve yarınsız oluyorum bazen. dün ne yapmıştım? hiç hatırlamıyorum. yarın ne yapacağım? hiçbir fikrim yok.

-öfke dışındaki duygular bana ait değil gibi. Bankamatik önüne park etmek için tek şeridi kapatan 34 plakalara sinirlenirken yaşadığımı hissediyorum.

-eski kitapları yeniden okuyorum: Kirpinin Zerafeti mesela. nasıl tatlı bir kitap. fenomenoloji, Japon sineması, adını hiç duymadığım kitaplar, Marks ..eski dizileri yeniden izlemek istiyorum, Yeditepe İstanbul’u, Aliye’yi, True Dedective‘i..Bol aksiyonlu, yeşil ekran mıdır nedir onun önünde bilgisayar marifetiyle çekilmiş tuhaf filmler ne kadar ruhsuz; GI Joe Kobranın Yükselişi vardı dün akşam. ay resmen delilik. Bir de şuna bakın:

-yıllar sonra ilk kez konuşmakla konuşmamanın farkı olmadığını idrak ediyorum. bütün iletişim tekniklerini çöpe atabiliriz ve dağılabiliriz. Her birimiz farklı bir dil konuşuyoruz, sevgi diyoruz, önemsenmek diyoruz, romantizm diyoruz, anlatıyoruz da anlatıyoruz; karşımızdaki anlamıyor, anlasa da kavramıyor, kavrasa da yapamıyor, yapsa da sırıtıyor, olmuyor bir türlü, olduramıyoruz..

-her birimizin kendimizi uyuşturacak bir şeye ihtiyacı var; çok şanslıyız, 7/ 24 elimizde, yürürken, eşimizle yataktayken bile ulaşılabilir olmasına özen gösterdiğimiz akıllı telefonlar bence gelmiş geçmiş en iyi uyuşturucu.

-bir garip hallerdeyim vesselam..doğrunun ve yanlışın ötesindeki yer burası mı? sanmıyorum..